Πέμπτη 24 Μαΐου 2018

Ανακοίνωση για την Κοινωνική Συμμαχία και την πανεθνική μέρα δράσης 30/5






Η «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ»


Ένα μόρφωμα-αχταρμάς που συμπεριλαμβάνει εργατικές συνομοσπονδίες (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) μαζί με εργοδοτικές οργανώσεις (ΓΣΕΒΕ, ΕΣΕΕ), αστικούς θεσμικούς φορείς (ΤΕΕ, Οικονομικό Επιμελητήριο, Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος) και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων και η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών μπορεί για λόγους τακτ να μη συνυπογράφουν, όμως το ετερόκλητο αυτό μπλοκ τελεί υπό τις ευλογίες τους. Όλοι οι καλοί χωράνε…


Η «ΠΑΝΕΘΝΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΔΡΑΣΗΣ»


Ο θίασος της «Κοινωνικής Συμμαχίας» θα κάνει την πρεμιέρα του στις 30 Μάη, την οποία έχει ορίσει ως «πανεθνική ημέρα δράσης». Το ποιες θα είναι οι «δράσεις» που θα λάβουν χώρα εκείνη την ημέρα δεν είναι ακόμα σαφές. Από πλευράς ΓΣΕΕ και παρά τους αρχικούς προβληματισμούς -  καθώς μέχρι σήμερα δικαιολογούσαν την άρνησή τους να κηρύξουν απεργία για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας ή για το πολυνομοσχέδιο που περιόριζε το απεργιακό δικαίωμα τονίζοντας ότι χρειάζονται “νέες μορφές κινητοποιήσεων, τύπου Μακεδονικών συλλαλητηρίων” καθώς “πρέπει να βρούμε και κάτι άλλο πέρα από τις γενικές απεργίες που έχουν ξεπεραστεί»- τελικά κηρύχθηκε 24ωρη απεργία. 


ΤΑ «ΑΙΤΗΜΑΤΑ»


Όσοι θεωρούμε ότι οι εργατικές κινητοποιήσεις γίνονται με αιτήματα σχετικά με τους μισθούς, τις συντάξεις, την ασφάλιση, την υγεία, τις συνθήκες εργασίας κ.τ.λ. μάλλον θα  πρέπει να αναθεωρήσουμε. Τα νέα εργατικά αιτήματα – όπως αποτυπώνονται στο πλαίσιο διεκδικήσεων της ¨Κοινωνικής Συμμαχίας» - είναι η «υγιής επιχειρηματικότητα», ο «μετασχηματισμός του παραγωγικού προτύπου της χώρας», η «εξάλειψη των αντιαναπτυξιακών, διαρθρωτικών και γραφειοκρατικών εμποδίων του δημοσίου»,  η «παροχή φορολογικών κινήτρων στις επιχειρήσεις» κλπ. Κακώς λοιπόν απεργούσαμε και διαδηλώναμε τα προηγούμενα χρόνια ζητώντας την κατάργηση των μνημονίων, αντίθετα έπρεπε να ζητάμε την αποτελεσματικότερη εφαρμογή τους.  


 Ο «ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ»


Μια άλλη αγκύλωση του παρελθόντος την οποία έρχεται να άρει η «Κοινωνική Συμμαχία» είναι ότι τα αιτήματα των απεργιακών κινητοποιήσεων πρέπει να έχουν και κάποιον αποδέκτη – είτε αυτός είναι ένας εργοδότης, είτε ένας κλάδος εργοδοτών, είτε το αστικό κράτος όταν νομοθετεί προς όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος της εργαζόμενης κοινωνίας. 

Εδώ όμως είπαμε ότι είμαστε όλοι μια καλή παρέα, αντίπαλος δεν υπάρχει και είμαστε γενικώς κι αορίστως ενάντια:


·      Στην ανεργία (για την οποία η προτεινόμενη λύση είναι η εξάπλωση της υποαπασχόλησης και της ελαστικής εργασίας, με τις προσωρινές θέσεις δουλειάς των 400 και 500 ευρώ, με πληρωμένες τις εισφορές των εργοδοτών από το κράτος, χωρίς ωράρια εργασίας και με δουλειά την Κυριακή να παρουσιάζονται ως «μακροπρόθεσμα βιώσιμες θέσεις εργασίας»)

·      Στην υπερφορολόγηση (εννοείται των κερδών και όχι των μισθών). Η εισφοροδιαφυγή των επιχειρήσεων, αντίθετα, δεν αποτελεί πρόβλημα. 

·       Στο «κακό» δημόσιο που παρεμποδίζει την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, (βάζοντας π.χ. αδικαιολόγητους φραγμούς στην επιχειρηματική και κατασκευαστική δραστηριότητα σε δάση, ρέματα, παραλίες και αρχαιολογικούς χώρους)


Κάπου στο βάθος μπορεί να διακρίνεται ένα θολό αντικυβερνητικό πλαίσιο, από αντιδραστική ωστόσο σκοπιά και προσαρμοσμένο πλήρως στη σημερινή πολιτική συγκυρία. Ζητείται απλώς κάποιος «ικανότερος» διαχειριστής για να εφαρμόσει τις ίδιες πολιτικές. 


ΚΙ ΕΜΕΙΣ 


Είθισται να λέγεται για την Πρωτομαγιά ότι «Δεν είναι αργία, είναι απεργία». Σε αυτή την περίπτωση, η συνθήκη έχει αντιστραφεί. Αυτό που παρουσιάζεται ως απεργία, είναι στην πραγματικότητα η ενεργή στήριξη ενός εργοδοτικού lock-out. Αν μέχρι πρότινος η κριτική γινόταν για τον αποσπασματικό χαρακτήρα των κινητοποιήσεων που λειτουργούσαν εκτονωτικά χωρίς να προωθούν ουσιαστικά τα αιτήματά τους, εδώ πλέον έχουμε μια αντιδραστική τομή: μια -μόνο κατ’ όνομα- «απεργία» που αρχής εξαρχής δεν έχει καμία πραγματική εργατική διεκδίκηση και υιοθετεί πλήρως τους στόχους και τα συμφέροντα των εργοδοτών. 


Σε αυτό το πλαίσιο δεν υπάρχουν πλέον τα περιθώρια να πατάει κανείς σε δυο βάρκες, καταγγέλλοντας μεν αλλά ταυτόχρονα συμμετέχοντας με δικαιολογίες του τύπου «κατεβαίνουμε με το δικό μας πλαίσιο» ή με μια λογική εισοδισμού στους εργαζόμενους (που ούτως ή άλλως και για πλειάδα λόγων, θα απέχουν από αυτή τη «λαϊκή κινητοποίηση»). Δεν μιλάμε πια για ένα γραφειοκρατικό μοντέλο συνδικαλισμού που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών αλλά για κανονική 5η φάλαγγα, ουρά των εργοδοτών. Δεν ξεχνάμε την απεργοσπασία των ΓΣΕΕ-ΟΤΟΕ-ΑΔΕΔΥ στις 12/1, όταν πέρναγε το πολυνομοσχέδιο για τη γ΄ αξιολόγηση και την κατάργηση της απεργίας και πολλά σωματεία – εργ κέντρα προκήρυξαν απεργιακή κινητοποίηση.


Τα τελευταία χρόνια , κυρίως λόγω  της κρίσης, οι εργαζόμενοι μετράμε τη μία ήττα μετά την άλλη. Σε αυτό έχουν συμβάλει με τη στάση τους οι δυνάμεις στα σωματεία που παρουσίαζαν σαν αναπόφευκτη την υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης. Δεν μπορούμε  λοιπόν άλλο να τους αναθέτουμε τη λύση. Στην προωθημένη με αντιδραστικό τρόπο Κοινωνική Συμμαχία που χτίζουν με τους εργοδότες, ο κόσμος της δουλειάς οφείλει μιαν απάντηση. Να αποφασίσουμε με διαδικασίες βάσης πώς θα αποκρούσουμε τις επιθέσεις του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του, χτίζοντας ταξικά σωματεία και όχι εργοδοτικά, χτίζοντας οριζόντιους συντονισμούς σωματείων και συνελεύσεων. Χτίζοντας έναν άλλον ταξικό πόλο που να μας επιτρέπει να δρούμε, να απεργούμε, να αγωνιζόμαστε.


Η 30 Μάη ως «μέρα δράσης» δεν πατάει σε καμία πραγματική ανάγκη ή περίσταση. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι έχει διακηρυχθεί από τον Φλεβάρη κι έχει μετατεθεί πολλές φορές μέχρι τώρα. Καλούμε όσους συναδέλφους απεργήσουν να συμμετέχουν σε δράσεις ενάντια στην Κοινωνική Συμμαχία και τους φορείς της (πχ αντισυγκέντρωση έξω από τη ΓΣΕΕ και πορεία στο ΣΕΒ και τη Βουλή). Επιπλέον, έχουμε μπροστά μας πολιτικά γεγονότα, όπως το Eurogroup της 21/6, που είναι σίγουρο ότι θα επηρεάσουν τις ζωές μας με πολύ πιο έντονο και διαρκή τρόπο. Τα 88 προαπαιτούμενα που θα φέρει η Κυβέρνηση στο γνωστό αλισβερίσι της με τους δανειστές (μέτρα που βολεύουν αρκετά από τα μέλη της Κοινωνικής Συμμαχίας) δεν μπορούν να μείνουν αναπάντητα από το εργατικό κίνημα. Το όπλο της απεργίας αξίζει και πρέπει να ενεργοποιηθεί τότε.


ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΗ ΦΙΕΣΤΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ

ΝΑ ΜΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ  ΤΟΥ ΟΠΛΟΥ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ

Δευτέρα 14 Μαΐου 2018

Ανακοίνωση για τη ΓΣ του Συλλόγου Τράπεζας Αττικής





Μπορεί ακόμα κι η πανούκλα ν' ασφυκτιά από το βήμα σου / όμως οι μύτες είναι εν υπηρεσία, δε ζέχνεις πλέον.
Χάινερ Μίλερ, Φιλοκτήτης
Το προεδρείο του ΣΥΤΑ αφού πρώτα στήριξε ανοιχτά τους εκβιασμούς της εργοδοσίας που είχαν στόχο να ωθήσουν όσο το δυνατό περισσότερους συναδέλφους σε αποχώρηση, περνά τώρα στο δεύτερο μέρος του σχεδίου «αναδιάρθρωσης» βάζοντας πλέον στο στόχαστρο όσους παραμείναμε. Στον πάγκο του χασάπη θα μπουν ο κανονισμός εργασίας και το ΛΑΚ-εφάπαξ, για τα οποία καλούμαστε στη Γ.Σ. της επόμενης Δευτέρας προκειμένου να εγκρίνουμε τα πλαίσια τροποποίησής τους. Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι αυτά τα πλαίσια δεν τα έχουμε δει ποτέ. Το προεδρείο ζητά ουσιαστικά μια ανοιχτή εξουσιοδότηση εν λευκώ για να τα κατακρεουργήσει. Έχουμε άλλωστε και την περσινή εμπειρία όπου η αντίστοιχη ανοιχτή εξουσιοδότηση που έλαβε το προεδρείο για υπογραφή νέας επιχειρησιακής σύμβασης κατέληξε στις σφαγιαστικές μισθολογικές μειώσεις (ο «εξορθολογισμός (sic) του μισθολογικού κόστους» σύμφωνα με το προεδρείο).
Για τη διαδικασία μέσω της οποίας αποφασίστηκε η θεματολογία της Γενικής Συνέλευσης δε χρειάζεται να πούμε και πολλά. ‘Ήταν η συνήθης παρωδία. Επιτροπές φαντάσματα που από το Σεπτέμβριο του 2017, οπότε και συστάθηκαν, δεν έχουν παρουσιάσει ούτε μία λέξη ως πόνημα. Σχέδια, πορίσματα, γνωμοδοτήσεις και μελέτες κλεισμένα σε συρτάρια που δεν παρουσιάζονται ποτέ με τις πιο γελοίες προφάσεις που μπορεί κανείς να φανταστεί («δεν έχουμε αντίγραφο», «καθαρογράφεται» κτλ) κι εμφανίζονται, ως δια μαγείας, απευθείας για ψήφιση, εκεί όπου άφωνοι διακοσμητικοί σύμβουλοι της πλειοψηφίας σηκώνουν συγχρονισμένα τα χέρια τους, χωρίς απαραίτητα να καταλαβαίνουν τι ακριβώς ψηφίζουν. Ο πρόεδρος του ΣΥΤΑ να διαβάζει το κείμενο της ανακοίνωσης Νο 62 με τα αποτελέσματα της συνεδρίασης του Δ.Σ. που ήταν σε εξέλιξη, ανακοίνωση που ήταν έτοιμη εκ των προτέρων, αφού φυσικά δεν επρόκειτο να αλλάξει ούτε κόμμα, ανεξαρτήτως του τι θα λεγόταν ή γινόταν στη συνεδρίαση.
Από εκεί και πέρα οι στοχεύσεις είναι προφανείς. Η επιλογή ημέρας και ώρας (που μας καθιστά το μοναδικό σωματείο του τραπεζοϋπαλληλικού κλάδου που κάνει τις γενικές συνελεύσεις του σε εργάσιμη ημέρα) αποσκοπεί σε μια συνέλευση με χαμηλή συμμετοχή, όπου με την κινητοποίηση του μηχανισμού τους (ή έστω ό,τι έχει απομείνει από αυτόν) θα περάσουν τα πιο επώδυνα μέτρα με μερικές δεκάδες ψήφους. Για το σκοπό αυτό άλλωστε κάποια γνωστά και μη εξαιρετέα στελέχη του μηχανισμού, ενώ δήλωσαν συμμετοχή στο πρόγραμμα εθελούσιας έχουν αναβάλλει την αποχώρησή τους προκειμένου να συμμετέχουν στη συνέλευση αυτή. Το κατά πόσο δικαιούνται να αποφασίζουν για το εργασιακό μας μέλλον κάποιοι που την επόμενη - κυριολεκτικά - ημέρα δε θα ανήκουν στο σώμα των συναδέλφων είναι ένα μείζον ζήτημα ηθικής τάξης. Από την άλλη βέβαια, οι συγκεκριμένοι δε φημίζονται και για την ευθιξία τους.
Η διαδικασία παρουσιάζει χτυπητές ομοιότητες με τα μνημονιακά πολυνομοσχέδια των χιλιάδων σελίδων που ψηφίζονται με fast track διαδικασίες από βουλευτές που αργότερα ομολογούν ότι ούτε καν τα διάβασαν.
Ως προς αυτά καθαυτά τα ζητήματα της ατζέντας της συνέλευσης πρέπει καταρχήν να πούμε επιγραμματικά τα εξής:
·       Ως προς την απόπειρα τροποποίησης (ουσιαστικά διάλυσης) του ΛΑΚ-εφάπαξ, η ακυρότητα της διαδικασίας είναι πασιφανής και δεν πρόκειται να συμμετάσχουμε σε αυτή. Όταν επρόκειτο να τροποποιηθεί το καταστατικό του ΤΑΠΙΛΤΑΤ η απόφαση -είτε μέσω μυστικής ψηφοφορίας είτε μέσω συνεδρίου- λήφθηκε από τους ασφαλισμένους του ΤΑΠΙΛΤΑΤ και όχι από το γενικό πληθυσμό των τραπεζών. Κατά τον ίδιο τρόπο είναι και ουσιαστικά και τυπικά απαράδεκτο οι μη ασφαλισμένοι στο ΛΑΚ να αποφασίζουν για την τύχη του. Αν θέλει η ηγεσία του ΣΥΤΑ ας μεριμνήσει πρώτα για την ένταξη όλων των συναδέλφων στο Λογαριασμό και μετά το ξανασυζητάμε, πάνω σε συγκεκριμένη βάση βέβαια και όχι επί «τυχόν εξελίξεων που μπορεί να προκύψουν».
·       Καθώς η ηγεσία του Συλλόγου μας δυστυχώς όχι απλά απέχει αλλά υπονομεύει την οποιαδήποτε συλλογική δράση, το τελευταίο καταφύγιο που έχει απομείνει στους εργαζόμενους για να αντιμετωπίσουν τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες είναι η προσφυγή σε νομικές ενέργειες. Το τελευταίο διάστημα, πλειάδα συναδέλφων μας που έχει κινηθεί δικαστικά εναντίον της Τράπεζας για διάφορους λόγους (απολύσεις, μετακινήσεις, υποβαθμίσεις κτλ) έχει δικαιωθεί. Ένα εργαλείο που είχαν στα χέρια τους οι συνάδελφοι είναι ο κανονισμός εργασίας και οι μίνιμουμ διασφαλίσεις που παρέχει. Αυτό το εργαλείο θέλει τώρα το προεδρείο να αφαιρέσει από τα χέρια των εργαζομένων, προκειμένου η εργοδοσία να καταστεί ανεξέλεγκτη. Και σε αυτή την περίπτωση δε, το «πλαίσιο τροποποιήσεων» που θα κληθούμε να εγκρίνουμε παραμένει ακόμα επτασφράγιστο μυστικό, μέχρι να αποκαλυφθεί την τελευταία στιγμή σαν λαγός από το καπέλο ταχυδακτυλουργού. Επειδή ο κανονισμός εργασίας καθορίζει το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα εργαζόμαστε και θα ζούμε για τα επόμενα χρόνια, η οποιαδήποτε πρόθεση τροποποίησής του προϋποθέτει να έχει προηγηθεί ένας ευρύς και συστηματικός διάλογος, με ουσιαστική συμμετοχή όλων των εργαζόμενων. Οι τακτικισμοί της πλάκας του κάθε Μακιαβέλι από τα LIDL δεν έχουν καμία θέση. Επομένως, υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι αυτονόητο ότι θα καταψηφίσουμε οποιαδήποτε απόπειρα τροποποίησης του κανονισμού καθώς αυτή πρόκειται να είναι σε βάρος των εργαζόμενων.
·       Ως προς το απεργιακό ταμείο, ενώ μεν η σύνταξη ενός κανονισμού είναι απαραίτητη προκειμένου να υπάρχουν κάποιοι ενιαίοι κανόνες που θα διέπουν τη λειτουργία του, το πλαίσιο που καταθέτει το προεδρείο οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εξαϋλωσή του. Ως εκ τούτου είμαστε υποχρεωμένοι να καταθέσουμε διαφορετικό πλαίσιο για το απεργιακό ταμείο που θα διασφαλίζει τη συνέχειά του και τη δυνατότητά του να καλύπτει το βασικό σκοπό για τον οποίο έχει συσταθεί.
Εκτιμούμε ότι η συγκεκριμένη Γ.Σ. είναι η πλέον κρίσιμη στην πρόσφατη ιστορία του Συλλόγου μας. Τα αποτελέσματά της δε θα ισχύουν μόνο για μία χρονιά μέχρι τη διεξαγωγή της επόμενης, ούτε καν για μια τριετία όπως συμβαίνει με τις αντίστοιχες εκλογοαπολογιστικές. Οι επιπτώσεις τους θα είναι μόνιμες και θα καθορίσουν εν πολλοίς το υπόλοιπο του εργασιακού μας βίου στην Τράπεζα, αν θα είμαστε εργαζόμενοι με αξιοπρέπεια ή δούλοι, έρμαια του αφεντικού. Σε αυτή τη συνέλευση η δυσαρέσκεια δεν πρέπει να εκφραστεί μέσω της αποχής, ίσα-ίσα οποιαδήποτε δική μας απουσία θα διευκολύνει τους σχεδιασμούς εργοδοσίας κι εργατοπατέρων.
Να τους σταματήσουμε.

Τετάρτη 9 Μαΐου 2018

Ανακοίνωση για την κρυφή "εθελουσία" στην ΕΤΕ




ΚΡΥΦΗ “ΕΘΕΛΟΥΣΙΑ” ΔΙΕΞΑΓΕΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ!

Μυστικά και ήσυχα διώχνει κόσμο η ΕΤΕ με “εθελούσια”, με μια απαράδεκτη διαδικασία σε εξέλιξη εδώ και λίγες μέρες, χωρίς κανένας να γνωρίζει με ποιους όρους φεύγουν εργαζόμενοι.
Καταρχήν μόνο εθελούσια δεν είναι η συγκεκριμένη διαδικασία. Εθελούσιο πρόγραμμα σημαίνει εξαγγελία προγράμματος δημόσια,  με διαφανείς όρους για όλους, και επιλογή από τους εργαζόμενους αν θέλουν να αποχωρήσουν. Τώρα περνάμε σε άλλη φάση εντελώς, όπως καταγγέλλαμε και προειδοποιούσαμε εδώ και χρόνια.
Η Διοίκηση επέλεξε να μην εξαγγείλει δημόσια πρόγραμμα, προφανώς επειδή έτσι θα ήταν έκθετη και θα αποδείκνυε ότι λεφτά υπάρχουν όταν άλλα ισχυρίζεται πχ για το θέμα του ΛΕΠΕΤΕ. Όλες οι οικονομικές εφημερίδες αναφέρουν ότι εγκρίθηκε πρόγραμμα από το ΤΧΣ για 500 εργαζόμενους, με κονδύλι 50 εκ, και παραπάνω.
            Υπάρχει κατάλογος εργαζόμενων που τους τηλεφωνούν αν ενδιαφέρονται, άγνωστο τι λέγεται στα τηλεφωνήματα αυτά και τι συμβαίνει με όσους είναι στο “στόχο” και δεν επιθυμούν να φύγουν. Ήδη συνάδελφοι αποχωρούν, ενώ συνδικαλιστές της ΔΗΣΥΕ ενημερώνουν ότι “όποιος θέλει να φύγει, να απευθυνθεί στη Δ/νση Προσωπικού”. Είναι εμφανές ότι έτσι δεν είναι κατοχυρωμένος κανείς, αφού δεν υπάρχουν δημοσιευμένοι όροι, ενώ η Διοίκηση δίνει όσα θέλει σε όποιον θέλει, - πχ ένας μεγαλοσύμβουλος που προσλήφθηκε πρόσφατα μπορεί να πάρει και μια καλή αποζημίωση- και επίσης επιλέγει ποιος θα φύγει και ποιος όχι. Ποντάρουν δε στη χειροτέρευση των όρων εργασίας, στην πίεση, για να πετύχει το πρόγραμμα.
Είναι εντελώς εξοργιστικό τη στιγμή που η Διοίκηση λέει ότι δεν έχει λεφτά για “κουτάκι, ΛΕΠΕΤΕ, δεδουλευμένες υπερωρίες, προσλήψεις μέσω διαγωνισμού” κ.ο.κ., να έχει όμως λεφτά για να διώξει εργαζόμενους από τον κανονισμό εργασίας, για να τους αντικαταστήσει με ελαστικά εργαζόμενους εκτός κανονισμού και σύμβασης.
            Είναι εντελώς εξοργιστικό να σιωπούν οι πλειοψηφούσες παρατάξεις ΔΗΣΥΕ-ΔΑΚΕ του ΣΥΕΤΕ, αλλά και όλα τα σωματεία, που για άλλη μια φορά φαίνεται ότι δεν προστατεύουν τους εργαζόμενους. Καμένη γη θα μείνει στα άδεια καταστήματα που αδειάζουν ακόμη περισσότερο. Οι περίφημες προσλήψεις και οι επιτροπές που συστήνονται, αφορούν μόλις 45 άτομα σε όλη την Ελλάδα πλην Αθήνας-Θεσ/κης! Εκτός αν σκοπεύουν να ξαναπροσλάβουν μεγαλοστελέχη που φεύγουν με εθελούσια, όπως έχουμε δει:  παίρνουν το πακέτο και ξαναγυρίζουν μέσω εταιρειών ή ως ειδικοί συνεργάτες…
            Με μείον άλλους 500, ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ ΛΙΓΟΤΕΡΟΙ οι εργαζόμενοι στον κανονισμό εργασίας, στην κλαδική και επιχειρησιακή σύμβαση, στα ασφαλιστικά ταμεία (ΛΕΠΕΤΕ, ΑΥΤΑΣΦΑΛΕΙΑΣ, ΤΥΠΕΤ). Ήδη το ΤΥΠΕΤ έχει χάσει πάνω από 3,5 εκ από τη μη καταβολή της επικουρικής στους συνταξιούχους για 6 μήνες. Καταλαβαίνουμε όλοι τι απειλή υπάρχει για τις συμβάσεις και τα ασφαλιστικά ταμεία, για τα εργασιακά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα.
Και όλα αυτά θυσιάζονται για να έχει κέρδη η Τράπεζα, να δίνει παχυλούς μισθούς στα μεγαλοστελέχη και εκατομμύρια σε εταιρείες, σε έργα, χορηγίες, δάνεια κλπ. Για να πηγαίνει καλά η Τράπεζα, πρέπει να ξεσκιζόμαστε για στόχους, να δουλεύουμε και μετά το ωράριο, να πηγαίνουμε απογεύματα σε συναντήσεις, Σάββατα σε εκδηλώσεις δημοσίων σχέσεων, και να έχουμε μειωμένο μισθό, πετσοκομμένη επικουρική, λιγότερα δικαιώματα, χειρότερο ταμείο υγείας.
ΩΣ ΕΔΩ! ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΙΩΠΗΣΟΥΜΕ! Καλούμε τους συναδέλφους να μας καταγγείλουν οποιοδήποτε περιστατικό εκβιασμού, να νικήσουμε την εργοδοτική τρομοκρατία.
Να περάσουμε στην αντεπίθεση, να οργανωθούμε και να απαιτήσουμε εδώ και τώρα: ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΜΑΖΙΚΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ, ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΘΕΛΟΥΣΙΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ, ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΣΕ ΛΕΠΕΤΕ – ΤΥΠΕΤ - ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ -  ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ.
7/5/2018