Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων Αττικής για απεργία 8/12

Αύριο απεργούμε

Δεκεμβρίου 7

Η ανάκληση της παράτασης της απόσπασης

Στη νέα εποχή βαδίζει πλέον η Attica Bank απαλλαγμένη από το περιττό λειτουργικό κόστος των υπεράριθμων υπαλλήλων της. Με καμιά τριανταριά αποσπάσεις ημερησίως επιτυγχάνεται η παρουσία ταμείου και δύο υπογραφών σε όλα τα καταστήματα και πλέον η Τράπεζα λειτουργεί σαν μια καλολαδωμένη μηχανή, έτοιμη να κινηθεί εξωστρεφώς ώστε όχι μόνο να επαναπροσεγγίσει τους πελάτες που χάθηκαν κατά την περίοδο της Καλογριτσιάδας, αλλά παράλληλα να προσελκύσει και να αναπτύξει νέες συνεργασίες, αυξάνοντας έτσι το μερίδιό της στην αγορά. Στην προσπάθεια αυτή συντελούν και οι καινοτομίες που γίνονται σε εργασιακά ζητήματα με τις αγκυλώσεις του παρελθόντος (όπως π.χ. το ωράριο) να μπαίνουν στο χρονοντούλαπο και νέες ρηξικέλευθες πρακτικές (όπως την εθελοντική παράλληλη απασχόληση σε δύο καταστήματα) να ανοίγουν νέες προοπτικές για το επάγγελμά μας…

Εθελούσια για πάντα

Καθώς όμως λειτουργικό κόστος για περικοπή πάντοτε θα υπάρχει, το πρόγραμμα εθελούσιας, που τυπικά ολοκληρώθηκε τον περασμένο μήνα, συνεχίζεται «σιωπηρά» και «άτυπα», μέχρις ότου οι αχάριστοι συνάδελφοι που δεν εκτίμησαν με την πρώτη τα πλεονεκτήματα του προγράμματος να το σκεφτούν καλύτερα. Κάποιοι κακοήθεις κάνουν λόγο για πιέσεις κι εκβιασμούς αλλά εμείς είμαστε σίγουροι ότι στην οικογένεια της Attica Bank δε συμβαίνουν τέτοια πράγματα…

Τσάι και συμπάθεια

Ένας ακόμα λόγος που μας κάνει να ατενίζουμε το μέλλον με σιγουριά και αισιοδοξία είναι κι ο καφές που ήπιαν προ ημερών ο πρόεδρος του Συλλόγου μας με το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Ο τελευταίος εξέφρασε μάλιστα τη συμπάθειά του για το δύσκολο έργο μας:

«Ο κ. Διοικητής […] εξέφρασε την αισιοδοξία του για το παρόν και το μέλλον της Attica Bank, […] ενώ ζήτησε την έμπρακτη ανταπόκριση όλων και ειδικότερα των εργαζομένων, […] η επιτυχία περνά πάντα μέσα από την εργατοϋπαλληλική δύναμη κάθε επιχείρησης, την εγκαθίδρυση κλίματος συνεννόησης και σύμπνοιας των κοινωνικών εταίρων για εργασιακή ειρήνη και σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων των λειτουργών που αγόγγυστα σηκώνουν καθημερινά τα βάρη δουλειάς στα γκισέ και τα μετόπισθεν».

Την εκτίμησή του άλλωστε για τους εργαζόμενους της Attica Bank ο κ. Στουρνάρας την απέδειξε έμπρακτα τον περασμένο Σεπτέμβρη, όταν στο μπρα-ντε-φερ με την κυβέρνηση για τον έλεγχο της Διοίκησής της, δε δίστασε να τινάξει την Τράπεζα (και μαζί της και τους εργαζόμενους) στον αέρα. Ωστόσο, είμαστε βέβαιοι ότι ο –μετρ των δημοσίων σχέσεων- πρόεδρος του ΣΥΤΑ δε θα χάλασε το άριστο κλίμα της συνάντησης με τέτοιες ενοχλητικές λεπτομέρειες…

Η πρώτη (;) παράπλευρη απώλεια;

Την Τετάρτη, 30/11, το Προεδρείο του ΣΥΤΑ κάλεσε έκτακτο ΔΣ με θέμα το επικείμενο κλείσιμο του καταστήματος της Κέρκυρας. Εάν σκοπός της συνεδρίασης ήταν αφενός η ενημέρωση του Δ.Σ. του Συλλόγου για το ζήτημα και αφετέρου η ανάληψη δράσης για την υπεράσπιση των επτά συναδέλφων μας που βρίσκονται αντιμέτωποι με την προοπτική μιας αναγκαστικής εθελούσιας-απόλυσης, η πλειοψηφία του ΔΣ του ΣΥΤΑ με τη στάση της φρόντισε να τους αναιρέσει και τους δύο.

Το «ενημερωτικό» σκέλος δεν ήταν παρά μια σειρά από αντιφάσεις, υπεκφυγές και αναπάντητα, τελικά, ερωτηματικά.

• Το γεγονός παρουσιάστηκε σαν έκτακτο και εντελώς απρόοπτο. Από την άλλη, κάποια μεσαία στελέχη της Τράπεζας διατείνονται ότι το γνώριζαν αρκετές μέρες νωρίτερα. Ίσως διαθέτουν κάποιο μεταφυσικό χάρισμα…
• Η απόφαση παρουσιάστηκε ως οριστική και αμετάκλητη. Στην ανακοίνωση που εξέδωσε το προεδρείο του ΣΥΤΑ αργότερα το μεσημέρι, ωστόσο, έκανε λόγο για «φήμες και διαρροές» και «σκέψη διακοπής λειτουργίας». Σε τι χρησιμεύει αυτό το παιχνίδι με τις λέξεις;
• Η απόφαση παρουσιάστηκε να λήφθηκε εν μια νυκτί πιθανώς δε και «εν βρασμώ». Διοίκηση που να βασίζεται στο θυμικό συναντάται κατά βάση σε ατομικές επιχειρήσεις και σίγουρα όχι σε τραπεζικά ιδρύματα που λειτουργούν σε ένα πολύ σφιχτό κανονιστικό πλαίσιο, έχοντας υποβάλλει και λάβει έγκριση από τις αρμόδιες αρχές για πολύ συγκεκριμένα πλάνα αναδιάρθρωσης.
• Έκδηλη ήταν η αγωνία του προεδρείου να χαρακτηριστεί το γεγονός ως κάτι το μεμονωμένο, που αφορούσε τη συγκεκριμένη μονάδα και τις «ιδιαιτερότητές» της, αποσυνδέοντάς το από τη γενικότερη πολιτική της Διοίκησης για περαιτέρω μείωση του λειτουργικού/εργασιακού κόστους και ρίχνοντας έμμεσα την ευθύνη στους ίδιους τους εργαζόμενους.
• Ο ωμός εκβιασμός που ασκήθηκε στους συναδέλφους του καταστήματος για να επιλέξουν μεταξύ εθελούσιας και καταγγελίας σύμβασης, προσπεράστηκε σαν ένα ατυχές συμβάν

Από την όλη διαδικασία γινόταν σαφές ότι δεν υπήρχε – ούτε κι αυτή τη φορά- καμία διάθεση για να αναληφθεί οποιαδήποτε πρωτοβουλία. Και πράγματι όταν φθάσαμε στο δια ταύτα:

• Δηλώθηκε ρητά ότι δεν μπορεί να προβληθεί ως αίτημα η συνέχιση της λειτουργίας του καταστήματος. Μοναδικό πεδίο διεκδίκησης ήταν μήπως δοθεί η δυνατότητα σε (κάποιους από τους) εργαζόμενους να παραμείνουν στην Τράπεζα, μετοικώντας στην Αθήνα (κι ας έχουν στηρίξει μια ολόκληρη ζωή σε μια δουλειά με έδρα την Κέρκυρα).
• Αποκλείστηκε κάθετα οποιαδήποτε πρόταση για κινητοποίηση. Ως εναλλακτική προσφέρθηκε η συμμετοχή στην αυριανή απεργία της ΓΣΕΕ της οποίας θα μπορούσε να «εμπλουτιστεί η θεματική». Ούτε αυτό έγινε τελικά.

Κατανοούμε ότι το βασικό άγχος του προεδρείου του ΣΥΤΑ είναι να αποποιηθεί οποιασδήποτε ευθύνης σε ενδεχόμενες αρνητικές εξελίξεις. Ωστόσο, το κρυφτό είναι ένα παιδικό παιχνίδι που δεν αρμόζει στη συγκεκριμένη περίπτωση όπου διακυβεύονται ζωές εργαζομένων.

Παντού υπάρχει ένας μύθος

Όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, αύριο έχουμε και την παραδοσιακή ετήσια 24ωρη, με την οποία η ΓΣΕΕ βγάζει και φέτος την αγωνιστική της υποχρέωση, ώστε μετά να ξεκινήσει κι επίσημα η εορταστική περίοδος. Η απόφασή μας για συμμετοχή στην απεργία δεν έχει να κάνει με τα αισθήματα που τρέφουμε για τους εξωνημένους εργατοπατέρες, τους οποίους τελικά συμφέρει να είναι μειωμένη η συμμετοχή, ώστε μετά να μπορούν να επικαλούνται το πάγιο βολικό άλλοθι ότι αυτοί ναι μεν θέλουν κινητοποιήσεις, αλλά «δεν τραβάει ο κόσμος». Εμείς θα απεργήσουμε επειδή ούτως ή άλλως έχουμε άπειρους λόγους για να το κάνουμε, έχοντας ταυτόχρονα επίγνωση ότι απαιτούνται πολλά περισσότερα από πλευράς μας προκειμένου οι κινητοποιήσεις μας να έχουν αποτέλεσμα και να μην παραμένουν στο επίπεδο της εκτόνωσης.