Πρωτοβουλία Εργαζομένων Τράπεζας Αττικής: Δύο πρόσφατες ανακοινώσεις

27-10-2017

ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ

ΑΣΦΑΛΙΣΤΗΡΙΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΣΤΕΛΕΧΗ (ΟΠΩΣ «ΣΥΣΣΙΤΙΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΕΛΛΗΝΕΣ»)

Η νιοστή επανάληψη του σίριαλ με τα ασφαλιστήρια δεν προσέφερε και πολλά περισσότερα από όσα ήδη γνωρίζουμε. Τα ίδια ερωτήματα έχουν τεθεί ξανά και ξανά και οι όποιες απαντήσεις (δεν) δόθηκαν. Τα επαναλαμβανόμενα καλέσματα για παραίτηση σε κάποιους που έχουν αποδείξει διαχρονικά ότι δε φημίζονται και ιδιαίτερα για την ευθιξία τους, ενώ έχουν αναγάγει σε επιστήμη το να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους όταν μπαίνουν ζητήματα ηθικής και πολιτικής τάξης, είναι σαφές ότι δεν πρόκειται να έχουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Η συνέχιση της αντιπαράθεσης με αυτούς τους όρους, από ένα σημείο και μετά, στην ουσία εξυπηρετεί αυτούς που δε θέλουν να δώσουν απάντηση ούτε σε αυτό το θέμα, ούτε και σε κανένα άλλο. Επιπλέον, μετατρέπεται σε διένεξη επί προσωπικού, που ελάχιστα αφορά πλέον όλους εμάς, ένα ζήτημα που είναι σοβαρό: η ίδια η ύπαρξη αυτών των ασφαλιστηρίων που σημαίνει δημιουργία εργαζομένων πολλών ταχυτήτων και περαιτέρω άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ λίγων μεγαλοστελεχών και της μεγάλης πλειοψηφία των εργαζομένων.

Άλλωστε μια ανάλυση που αγνοεί τις κοινωνικές διεργασίες κι εστιάζει αποκλειστικά σε πρόσωπα είναι, κατά την άποψή μας, απλοϊκή και μονοδιάστατη. Όπως η άνοδος του συνδικαλιστικού κινήματος δεν μπορεί να προέλθει από την εμπνευσμένη καθοδήγηση ενός πεφωτισμένου ηγέτη, έτσι και η κάμψη του δεν μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά και μόνο στην ακαταλληλότητα ενός εκπροσώπου, ακόμα κι αν αυτός είναι διεφθαρμένος μέχρι το μεδούλι.

Εξίσου παραπλανητική θεωρούμε τη διάκριση μεταξύ των διοικητικών σχημάτων που έχουν περάσει από την Τράπεζα, είτε εστιάζοντας σε πεπραγμένα της προηγούμενης Διοίκησης κι εξαγνίζοντας τη νέα (που υποτίθεται ότι αποσκοπεί στην «εξυγίανση» της Τράπεζας) είτε, αντίστροφα, ωραιοποιώντας την προηγούμενη Διοίκηση ως «φιλεργατική» και αποδίδοντας τη διαρκή μείωση των απολαβών μας και επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών μας σε κάποιου είδους «εμμονές» των τωρινών διοικούντων. Η εργοδοσία είναι μία, συνεχόμενη, ενιαία και αδιαίρετη. Σκοπός της θα είναι πάντοτε η αποκόμιση της μέγιστης δυνατής υπεραξίας από τους εργαζόμενους μέσω της υποτίμησης της εργατικής μας δύναμης. Να δουλεύουμε όλο και περισσότερο για να πληρωνόμαστε όλο και λιγότερο, να είμαστε εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα απέναντι σε μια εργοδοσία χωρίς υποχρεώσεις. Το πόσο το πετυχαίνει εξαρτάται από το ευρύτερο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργεί και τους συσχετισμούς ισχύος όπως διαμορφώνονται κάθε δεδομένη στιγμή. Όταν το βασικό εργαλείο που έχουμε για να προασπίσουμε τα δικαιώματά μας , δηλαδή το σωματείο μας, όχι μόνο δε λειτουργεί σε αυτή την κατεύθυνση, βάζοντας φραγμούς στις αντεργατικές πρακτικές της Διοίκησης, αλλά αντίθετα τη συνδράμει στην εφαρμογή τους φροντίζοντας επιμελώς να αποτρέψει την οποιαδήποτε αντίδραση, τότε σίγουρα οι συσχετισμοί μεταβάλλονται αρνητικά για εμάς.

ΝΕΑ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ: ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΤΟΥΣ

Εντωμεταξύ, η εργοδοσία μας αλωνίζει. Κι ενώ τα αποτελέσματα των μεθοδεύσεων που αφορούν το ΛΑΚ ΙΙ και τον Κανονισμό Προσωπικού αναμένονται, μία πρόγευση του τι πρόκειται να ακολουθήσει αποτελεί η εφαρμογή της νέας πιστωτικής πολιτικής υπαλλήλων.

Ένας μεγάλος αριθμός συναδέλφων καλείται εντός μερικών ημερών να αποπληρώσει άμεσα ποσά διόλου ευκαταφρόνητα (εκατοντάδων η και χιλιάδων ευρώ) τα οποία λογίζονται πλέον ως υπέρβαση των νέων, μονομερώς μειωμένων πιστωτικών ορίων λαμβάνοντας και την ανάλογη (4%) επιτοκιακή επιβάρυνση. Ακόμα και όσοι ήταν απολύτως συνεπείς μέχρι σήμερα στην εξυπηρέτηση της οφειλής τους κινδυνεύουν εν μια νυκτί να χαρακτηριστούν κακοπληρωτές. Κι επειδή ως γνωστό «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος» λογικά θα ακολουθήσουν οι αναμενόμενες «διευκολύνσεις». Νέα δάνεια για να εξυπηρετηθούν τα παλιότερα, ρυθμίσεις επί ρυθμίσεων, μπαλόνια κ.ο.κ.

Ακόμα πιο ποταπή είναι η αντιμετώπιση των συνταξιούχων συναδέλφων μας, που εφεξής θεωρούνται ξένο σώμα και παύουν να έχουν οποιαδήποτε από τα προβλεπόμενα από τις συλλογικές συμβάσεις ευεργετήματα. Άνθρωποι που έφαγαν τη ζωή τους μέσα στην Τράπεζα προσφέροντας επί δεκαετίες τις υπηρεσίες τους ανταμείβονται με τον τριπλασιασμό σχεδόν (από 6% σε 16,65%) του επιτοκίου των πιστωτικών καρτών τους κι επιπλέον με την υποχρέωση καταβολής εισφοράς € 32 ετησίως.

Το ζήτημα έχει δύο βασικά σκέλη. Όσον αφορά το νομικό σκέλος, ο εργαζόμενος της Τράπεζας, σε ό,τι αφορά τα προϊόντα Πίστης Ιδιωτών, είναι πελάτης και έχει τα ανάλογα δικαιώματα και υποχρεώσεις, όπως αντίστοιχα δικαιώματα και υποχρεώσεις έχει και η Τράπεζα απέναντί του, σύμφωνα με τη μεταξύ τους σύμβαση χορήγησης. Σύμφωνα λοιπόν με τη σύμβαση η Τράπεζα έχει το δικαίωμα να μεταβάλλει το πιστωτικό όριο αν συντρέχει σπουδαίος λόγος (π.χ κάποια μεταβολή στην πιστοληπτική ικανότητα του κατόχου της κάρτας ή τη φερεγγυότητα του), συνεκτιμώντας τη συνέπεια της τήρησης των όρων της σύμβασης από τον κάτοχο της κάρτας. Τόσο η μονομερής μείωση των ορίων σε καθόλα ενήμερους συναδέλφους, όσο και (ιδίως) η αλλαγή επιτοκίου στις κάρτες των συνταξιούχων, αποτελούν μεταβολές βασικών όρων των συμβάσεων και ως μονομερείς αποφάσεις ενέχουν αυθαιρεσία και καταχρηστικότητα και μπορούν να προσβληθούν. Μιλώντας δε για πιστωτικές κάρτες, δεν μπορεί κανείς να μην επισημάνει την κραυγαλέα αντίθεση με το τι συμβαίνει με τις χρυσές πιστωτικές κάρτες των στελεχών όπου οι οφειλές, ανεξάρτητα από το ύψος τους και τις καθυστερήσεις στην εξυπηρέτησή τους, δεν μπορούν να διεκδικηθούν καθώς η σύμβασή τους δεν μπορεί να καταγγελθεί.

Όσον αφορά το ηθικό αλλά και πολιτικό σκέλος, δε δεχόμαστε να πληρώνουν τα συνήθη «υποζύγια», οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, τα σπασμένα των στρατηγικών κακοπληρωτών μεγαλοοφειλετών.

Για εμάς τα ατομικά, συλλογικά, κλαδικά και ταξικά μας συμφέροντα είναι κοινά με αυτά και των συναδέλφων μας συνταξιούχων και της εργαζόμενης κοινωνίας γενικότερα. Για άλλους ταυτίζονται με αυτά των τραπεζιτών.

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Ας μην τα βλέπουμε όμως όλα μαύρα. Οι διοικήσεις της Τράπεζας και του Συλλόγου μπορεί να κάνουν ζοφερή την καθημερινότητά μας, αλλά τα υλικά αγαθά δεν είναι το παν σε αυτή τη ζωή. Αφού μέχρι τις 12 Νοέμβρη αποπληρώσουμε τις κάρτες μας, στη συνέχεια στις 18-19 Νοέμβρη μπορούμε πλέον απερίσπαστοι να βιώσουμε «στιγμές πνευματικής διαύγειας και ψυχικής ανάτασης» στις «φωλιές θαλπωρής και εγκράτειας» των Μετεώρων. Ίσως η λύση τελικά να είναι ο αναχωρητισμός. Βοήθειά μας….

2-11-2017

Για τη νέα πιστωτική πολιτική

«Για να κρύψουν την έλλειψη πραγματικών σκέψεων, κάποιοι έχουν εφεύρει μια εντυπωσιακή μηχανή που κατασκευάζει μεγάλες σύνθετες λέξεις, περίπλοκες κοινοτοπίες, ατέλειωτες προτάσεις, νέες και ανήκουστες εκφράσεις, που όλα αυτά μαζί δημιουργούν μια κατά το δυνατόν δύσκολη γλώσσα, που δίνει την εντύπωση της ευρυμάθειας. Όμως, με όλα αυτά, στην ουσία δεν λένε τίποτα: όποιος τους ακούει δεν γίνεται αποδέκτης σκέψεων, δεν νιώθει τη γνώση του να αυξάνει, αλλά αισθάνεται την ανάγκη να αναστενάξει: “Ακούω τον μύλο να γυρίζει, αλεύρι όμως δεν βλέπω” – ή βλέπει επιτέλους καθαρά πόσο λειψοί, πόσο χαμερπείς, πόσο άχρωμοι είναι αυτοί που κρύβονται πίσω απ’ αυτή τη βαρύγδουπη απεραντολογία» (Αρθουρ Σοπενάουερ)

Μαζεμένα έπεσαν τα ύπουλα μισόλογα και οι φτηνιάρικες σπέκουλες στην ανακοίνωση Νο 20 του προεδρείου του ΣΥΤΑ. Το να απαντηθούν όλα αυτά αναλυτικά ένα προς ένα μοιάζει αρκετά δελεαστικό, ωστόσο φρονούμε ότι είναι προτιμότερο αυτό να γίνει δια ζώσης σε μια ανοικτή δημόσια διαδικασία (όπως π.χ. μια ανακοινωμένη απογευματινή συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου μετά τη λήξη του ωραρίου εργασίας) ώστε να μπορούν να προσέλθουν για πλήρη ενημέρωση και όσοι συνάδελφοι ενδιαφέρονται.

Η μεγάλη πλειοψηφία όμως των εργαζομένων πιθανότατα δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για αυτού του είδους τις αντιπαραθέσεις. Αυτό που κυρίως την απασχολεί είναι ο καθημερινός αγώνας μέσα σε ένα εργασιακό και κοινωνικό περιβάλλον που δυσχεραίνει μέρα με τη μέρα. Και επειδή συνήθως η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και δε σηκώνει πολλά φτιασιδώματα, εμείς απλώς παραθέτουμε κάποια αυτούσια αποσπάσματα από τη νέα και την παλιά πιστωτική πολιτική της τράπεζας για να βγάλει ο καθένας τα δικά του συμπεράσματα.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 128 /27-10-2010	ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 69/ 16-10-2017
ΟΡΙΣΜΟΣ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΗ Ως δανειολήπτης ορίζεται το φυσικό πρόσωπο • Με την ιδιότητα του υπαλλήλου της Τράπεζας, • Με την ιδιότητα του συνταξιούχου της Τράπεζας	ΟΡΙΣΜΟΣ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΗ Ως δανειολήπτης ορίζεται το φυσικό πρόσωπο με την ιδιότητα του εν ενεργεία υπαλλήλου της Τράπεζας.
Οι συνταξιούχοι της Τράπεζας δεν δικαιούνται των ατομικών δανείων και δανείων συνεταιρισμού ΣΣΕ ΟΤΟΕ και ΕΣΣΕ. Σημείωση: Αναφέρονταν ρητά οι εξαιρέσεις. Για όλα τα υπόλοιπα προϊόντα (π.χ. κάρτες) δικαιούνταν τους ίδιους όρους με τους εν ενεργεία υπαλλήλους	Οι αποχωρήσαντες υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι της Τράπεζας δεν δικαιούνται των δανείων που χορηγούνται σύμφωνα με τις εκάστοτε Συλλογικές και Επιχειρησιακές Συμβάσεις Εργασίας καθώς και των προνομιακών όρων στα πελατειακά προϊόντα.
Σχετικά με τα δάνεια ΣΣΕ ΟΤΟΕ και ΕΣΣΕ διευκρινίζεται ότι οι συνταξιούχοι της Τράπεζας μπορούν να παραμένουν δανειολήπτες των στεγαστικών δανείων της ΣΣΕ ΟΤΟΕ μέχρι την ολοσχερή αποπληρωμή τους με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις .	Διευκρινίζεται ότι οι συνταξιούχοι της τράπεζας θα παραμένουν δανειολήπτες των στεγαστικών δανείων της ΣΣΕ ΟΤΟΕ, των δανείων συγκέντρωσης οφειλών «ATTICA ΛΥΣΗ Υπαλλήλων Attica Bank» και του καταναλωτικού δανείου (κωδικός προϊόντος 1545) μέχρι την ολοσχερή αποπληρωμή τους, με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις. Σημείωση: Εδώ αντίθετα αναφέρονται ρητά τα προϊόντα στα οποία δικαιούνται ίδιους όρους ενώ για όλα τα υπόλοιπα προϊόντα: Σε περίπτωση αποχώρησης υπαλλήλου που έχει λάβει προϊόν (δάνειο, πιστωτική κάρτα κλπ.) με όρους που δίδονται μόνο σε υπαλλήλους, τότε αυτό πρέπει να εξοφληθεί ολοσχερώς ή δύναται να μετατραπεί σε προϊόν πελατειακό
Επιτόκια Αφορά τα επιτόκια που έχουν ως βάση EURIBOR ή ΕΠΙΤΟΚΙΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ και επιπλέον περιθώριο (spread) Για τους υπαλλήλους παρέχεται έκπτωση 40% επί της ελάχιστης τιμής του περιθωρίου των επιτοκίων της τράπεζας, όπως αυτά κάθε φορά ισχύουν με: • ανώτατο περιθώριο 2,5% όταν πρόκειται για απόκτηση πρώτης κατοικίας • κατώτατο περιθώριο 2,5% όταν πρόκειται για λοιπά προϊόντα στεγαστικής πίστης • κατώτατο περιθώριο 3,00% όταν πρόκειται για προϊόντα καταναλωτικής πίστης	Πελατειακά Προϊόντα Στεγαστικά Δάνεια Παρέχεται έκπτωση 0,25 ποσοστιαίων μονάδων επί της ελάχιστης τιμής του εύρους του περιθωρίου των επιτοκίων της τράπεζας (σήμερα 4,00%), όπως αυτά κάθε φορά ισχύουν ήτοι : Για Στεγαστικά Δάνεια κυμαινόμενου επιτοκίου με βάση το EURIBOR ελάχιστο περιθώριο spread 3,75% πλέον εισφοράς του Ν.128/75 (4% – 0,25 = 3,75%).

Το να επικαλεστεί κάποιος το αναπότρεπτο μιας δυσάρεστης εξέλιξης είναι κάτι που (ίσως) μπορεί να συζητηθεί. Το να παριστάνει όμως ανερυθρίαστα ότι δε συμβαίνει τίποτα κι ότι σχεδόν κανείς δεν θίγεται, είναι κάτι τελείως διαφορετικό το οποίο προϋποθέτει είτε μεγάλη άγνοια είτε μεγάλο θράσος.

Δεν περνά απαρατήρητο ότι εδώ δεν υπήρξαν ούτε διαβουλεύσεις, ούτε επιτροπές, ούτε οικονομοτεχνικές κι αναλογιστικές μελέτες. Η μασκαράτα του «κοινωνικού εταιρισμού» είναι χρήσιμη μόνο όταν πρόκειται να παραχωρηθούν τα δικά μας κεκτημένα, οπότε και είναι βολική μια επίφαση συναίνεσης. Όταν αυτή δεν απαιτείται, το διευθυντικό δικαίωμα φτάνει και περισσεύει και γίνεται απόλυτο.

Η εργοδοσία κάνει τα αναμενόμενα, το να βγάζει από τη μύγα ξύγκι είναι ένα από αυτά. Το θέμα, και πάλι, είναι τι κάνουμε εμείς…