Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων Τράπεζας Αττικής

Ενάντια στον εργατικό και κοινωνικό μεσαίωνα

Ναι σε όλα

Ενόψει της σημερινής ΓΣ των μετόχων της Τράπεζας συγκλήθηκε το μεσημέρι της Τετάρτης συνεδρίαση του ΔΣ του Συλλόγου προκειμένου να αποφασίσει για τις θέσεις που θα λάβουν οι εκπρόσωποι του ΣΥΤΑ και του ΛΑΚ (άπαντες εννοείται από τη ΔΗΣΚ). Αυτή η συνεδρίαση ωστόσο είχε κάποιες διαφορές σε σχέση με προηγούμενες με ανάλογη θεματική. Αντί μιας μακροσκελέστατης, ως είθισται, εισήγησης από τον πρόεδρο, αυτή τη φορά είχαμε μια πολύ λακωνική τοποθέτηση μιας παραγράφου με την οποία παρέχεται συναίνεση σε όλες τις σκοπούμενες ενέργειες της Διοίκησης.

Οι ενέργειες αυτές όμως ακουμπούν και σε ζητήματα φλέγοντα για τους εργαζόμενους οπότε θα έπρεπε να δοθούν και κάποιες περαιτέρω διευκρινίσεις, όπως π.χ. το ποια θα είναι η τοποθέτησή μας απέναντι στην περαιτέρω τιτλοποίηση του χαρτοφυλακίου της Τράπεζας. Το προεδρείο έδωσε την ιδανική λύση. Δεν πρόκειται να γίνει καμία τοποθέτηση, κάτι που στη δεδομένη συγκυρία μας φαίνεται απολύτως αναμενόμενο. Οι πομφόλυγες που ακολούθησαν την πρώτη πώληση δανείων περί «πρωτοποριακού εγχειρήματος που στέφθηκε με επιτυχία και πλέον πάμε για τα καλύτερα» δεν μπορούν πλέον να ειπωθούν χωρίς τον κίνδυνο γελοιοποίησης, ενώ και τα πιο ενθουσιώδη μέλη του προεδρείου που υποστήριζαν (στα σοβαρά) ότι «καλώς δώσαμε τα κόκκινα δάνεια επειδή δεν μπορούσαμε να τα διαχειριστούμε» ίσως πλέον έχουν αρχίσει να το ξανασκέφτονται.

Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι απλό: η σημερινή ηγεσία του ΣΥΤΑ- που έχει την πλειοψηφία και αρέσκεται να μας το θυμίζει σε κάθε της ανακοίνωση- τι κάνει για την εκχώρηση τραπεζικών εργασιών ; Πρόκειται η σημερινή ηγεσία του ΣΥΤΑ να αντιπαρατεθεί στα σχέδια της τωρινής Διοίκησης, που με τη μέθοδο της σαλαμοποίησης διαλύει την Τράπεζα κομμάτι–κομμάτι; Μπορεί η παράταξη της πλειοψηφίας να υποστηρίξει τα συμφέροντα των εργαζομένων; Μπορεί να αντιπαρατεθεί με την τωρινή Διοίκηση με επιχειρήματα και συγκεκριμένο σχέδιο; Μπορεί τελικά να εγγυηθεί το μέλλον των εργαζομένων;

Σε όλα τα παραπάνω η απάντηση είναι αρνητική και αυτό δεν είναι ζήτημα τόσο ικανοτήτων όσο προθέσεων. Η Διοίκηση προφανώς και δεν πρόκειται να «πειστεί», οπότε ο δρόμος που απομένει είναι αυτός της κινητοποίησης. Εμείς βλέπουμε ότι διάθεση από τους εργαζόμενους υπάρχει διότι βλέπουν που πάει το πράγμα. Διάθεση από την ηγεσία του ΣΥΤΑ δεν υπάρχει, καθώς φαίνεται ότι οι αγωνιστικές της υποχρεώσεις ολοκληρώθηκαν με τη γενική απεργία της περασμένης Πέμπτης.

Και στο άλλο καυτό ζήτημα, αυτό της συμμετοχής ή μη των ασφαλιστικών μας ταμείων στην επόμενη ΑΜΚ, η μπάλα πετάχτηκε στην εξέδρα. Η σχετική απόφαση θα παρθεί εν ευθέτω χρόνω. Και σε αυτή την περίπτωση, οι επικοινωνιακοί λόγοι που επιβάλλουν ασάφεια και χαμηλούς τόνους είναι προφανείς. Η ανακεφαλαιοποίηση ως «μεγάλη ιδέα» έχει πια ξεθωριάσει μετά από τις πολλές επαναλήψεις και τα σαλπίσματα για «πανστρατιά» θα ακούγονταν σήμερα εντελώς παράφωνα. Οι αντιφάσεις πλέον είναι παραπάνω από εξόφθαλμες. Θα συμμετάσχει το ΛΑΚ στην ΑΜΚ της Τράπεζας τη στιγμή που εκείνη αρνείται, αφενός, να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της απέναντί του καταβάλλοντας τα λεφτά που οφείλει και, αφετέρου, να συνεχίσει να παρέχει την εγγύηση της στον ασφαλιστικό λογαριασμό, επιδιώκοντας την καταγγελία/κατάργησή του; Θα συμμετάσχει το ΤΑΠΙΛΤΑΤ η διοίκηση του οποίου επικαλείται τεράστια ελλείμματα και προχωρά σε απανωτά πετσοκόμματα των επικουρικών συντάξεων, τοποθετώντας και τα τελευταία του αποθεματικά;

Λογικό είναι λοιπόν η ηγεσία του ΣΥΤΑ να θέλει να κάνει πλέον τη δουλειά όσο το δυνατόν πιο αθόρυβα και χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες, καθώς πλέον –και παρά τους ευνοϊκούς για αυτή συσχετισμούς στα όργανα του Σωματείου- η πίεση που νιώθει από τη διάχυτη δυσαρέσκεια δεν είναι διόλου αμελητέα. Για να έχουμε ωστόσο τύχη να βάλουμε φραγμό στις δυσμενείς εξελίξεις που έχουν προδιαγράψει για μας θα πρέπει η δυσαρέσκεια να γίνει αγώνας.

Σκοταδισμός 

Κανονικά η χρήση του (παραπλανητικού πλην όμως πιασάρικου) όρου «αγέννητο παιδί», αντί του επιστημονικά ορθού «έμβρυο», θα έπρεπε να μας κινήσει την υποψία για το ποιόν της ΜΚΟ την οποία συνέδραμε οικονομικά το προεδρείο του ΣΥΤΑ (και μας καλεί και ατομικά να κάνουμε το ίδιο). Δύσκολα όμως θα μπορούσαν να φανταστούν ακόμα και οι πλέον καχύποπτοι αυτά που θα βρουν με μια απλή περιήγηση στην ιστοσελίδα της και μια ανάγνωση των θέσεών της, όπως αυτές διατυπώνονται από τον πρόεδρό της.

Η συγκεκριμένη ΜΚΟ λοιπόν είναι μια απολύτως στρατευμένη οργάνωση με βασική (αν όχι μονοθεματική) ενασχόληση, αυτή εναντίον του δικαιώματος στην άμβλωση. Ένα ζήτημα που έχει λυθεί εδώ και αρκετές δεκαετίες, τόσο στη χώρα μας όσο και στο σύνολο του ανεπτυγμένου κόσμου, έρχεται να αμφισβητηθεί από κάποιους εγχώριους φονταμενταλιστές.

Πρώτα εντοπίζουν τη ρίζα του κακού:

«Οι Ελληνίδες δέχτηκαν την εισαγόμενη ελευθεριότητα χωρίς να είναι προετοιμασμένες την δεκαετία του ’70»

Έπειτα στηλιτεύουν τις παράλογες διεκδικήσεις:

«Και ιδού πρόσθετη αθλιότατη ανοησία: η διεκδίκηση δικαιώματος προς έκτρωση ως “Δικαιώματος της γυναίκας να εξουσιάζει το σώμα της”».

Ευτυχώς αυτοί βάζουν τα πράγματα στη θέση τους:

«Η αντιμετώπιση της εγκυμοσύνης δεν είναι χειρισμός από τη γυναίκα του ατομικού της σώματος».

Προσφέρουν επίσης σοβαρές εναλλακτικές προτάσεις:

«Προτιμότερη λύση θεωρείται η υιοθεσία, ακόμη και η εγκατάλειψη του βρέφους, παρά η έκτρωση».

Δεν είναι καθόλου ρατσιστές απλά ανησυχούν:

«Σημειωτέον ότι οι τοκετοί των αλλοδαπών αποτελούν σήμερα το 18% περίπου του συνόλου των τοκετών».

Φυσικά δεν πτοούνται κι από το νομικό πλαίσιο, αφού ο νόμος 1609 του 1986 που διέπει τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη διακοπή κύησης, δεν είναι κατά τη γνώμη τους παρά «γελοιοποίηση της νομοθεσίας».

Δεν νομίζουμε ότι απαιτείται να γίνει σοβαρή αντιπαράθεση με αυτά τα παραληρήματα που ωστόσο δεν είναι μόνο γραφικά αλλά και επικίνδυνα. Απαιτείται όμως να δοθούν κάποιες εξηγήσεις ως προς το με ποια κριτήρια επιλέχθηκε η συγκεκριμένη ΜΚΟ από το προεδρείο του ΣΥΤΑ. Εμείς θα δεχθούμε ότι δεν υπήρξε κάτι το επιλήψιμο. Σε κάθε περίπτωση όμως, το να ομνύεις φραστικά στη γυναικεία χειραφέτηση κάθε 8 του Μάρτη και να ενισχύεις υλικά την καταπίεση των γυναικών δεν είναι παρά ξεδιάντροπη υποκρισία.

Κάποιοι αναπολούν την εποχή όπου παράνομες εκτρώσεις γίνονταν από κομπογιαννίτες σε υπόγεια που λειτουργούσαν ως αυτοσχέδια «ιατρεία» και ονειρεύονται την επιστροφή σε έναν κοινωνικό μεσαίωνα. Σε μεγάλο βαθμό είναι οι ίδιοι που ονειρεύονται και την επιστροφή σε έναν εργασιακό μεσαίωνα στα πλαίσια μιας συνολικότερης αντίληψης όπου γυναίκες, εργαζόμενοι, αλλοδαποί, μειονότητες κλπ δεν πρέπει να έχουν και πολλά δικαιώματα. Θα μας βρουν απέναντι.

Υ.Γ. Η μαζική απόλυση 120 καθαριστριών από την Πειραιώς για τα τζιμάνια της ΟΤΟΕ «δημιουργεί υποψίες για την δρομολόγηση παραπέρα διαδικασιών εξωτερίκευσης εργασιών, κλάδων, τομέων και υπηρεσιών». Ίσως με μερικές εκατοντάδες ακόμα απολύσεις οι υποψίες τους επιβεβαιωθούν ώστε μετά από μερικές χιλιάδες να σκεφτούν σοβαρά το ενδεχόμενο κινητοποίησης. Έως τότε έχουμε καιρό…