Ανακοίνωση για τη ΓΣ του Συλλόγου Τράπεζας Αττικής

Μπορεί ακόμα κι η πανούκλα ν' ασφυκτιά από το βήμα σου / όμως οι μύτες είναι εν υπηρεσία, δε ζέχνεις πλέον.
Χάινερ Μίλερ, Φιλοκτήτης

Το προεδρείο του ΣΥΤΑ αφού πρώτα στήριξε ανοιχτά τους εκβιασμούς της εργοδοσίας που είχαν στόχο να ωθήσουν όσο το δυνατό περισσότερους συναδέλφους σε αποχώρηση, περνά τώρα στο δεύτερο μέρος του σχεδίου «αναδιάρθρωσης» βάζοντας πλέον στο στόχαστρο όσους παραμείναμε. Στον πάγκο του χασάπη θα μπουν ο κανονισμός εργασίας και το ΛΑΚ-εφάπαξ, για τα οποία καλούμαστε στη Γ.Σ. της επόμενης Δευτέρας προκειμένου να εγκρίνουμε τα πλαίσια τροποποίησής τους. Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι αυτά τα πλαίσια δεν τα έχουμε δει ποτέ. Το προεδρείο ζητά ουσιαστικά μια ανοιχτή εξουσιοδότηση εν λευκώ για να τα κατακρεουργήσει. Έχουμε άλλωστε και την περσινή εμπειρία όπου η αντίστοιχη ανοιχτή εξουσιοδότηση που έλαβε το προεδρείο για υπογραφή νέας επιχειρησιακής σύμβασης κατέληξε στις σφαγιαστικές μισθολογικές μειώσεις (ο «εξορθολογισμός (sic) του μισθολογικού κόστους» σύμφωνα με το προεδρείο).

Για τη διαδικασία μέσω της οποίας αποφασίστηκε η θεματολογία της Γενικής Συνέλευσης δε χρειάζεται να πούμε και πολλά. ‘Ήταν η συνήθης παρωδία. Επιτροπές φαντάσματα που από το Σεπτέμβριο του 2017, οπότε και συστάθηκαν, δεν έχουν παρουσιάσει ούτε μία λέξη ως πόνημα. Σχέδια, πορίσματα, γνωμοδοτήσεις και μελέτες κλεισμένα σε συρτάρια που δεν παρουσιάζονται ποτέ με τις πιο γελοίες προφάσεις που μπορεί κανείς να φανταστεί («δεν έχουμε αντίγραφο», «καθαρογράφεται» κτλ) κι εμφανίζονται, ως δια μαγείας, απευθείας για ψήφιση, εκεί όπου άφωνοι διακοσμητικοί σύμβουλοι της πλειοψηφίας σηκώνουν συγχρονισμένα τα χέρια τους, χωρίς απαραίτητα να καταλαβαίνουν τι ακριβώς ψηφίζουν. Ο πρόεδρος του ΣΥΤΑ να διαβάζει το κείμενο της ανακοίνωσης Νο 62 με τα αποτελέσματα της συνεδρίασης του Δ.Σ. που ήταν σε εξέλιξη, ανακοίνωση που ήταν έτοιμη εκ των προτέρων, αφού φυσικά δεν επρόκειτο να αλλάξει ούτε κόμμα, ανεξαρτήτως του τι θα λεγόταν ή γινόταν στη συνεδρίαση.

Από εκεί και πέρα οι στοχεύσεις είναι προφανείς. Η επιλογή ημέρας και ώρας (που μας καθιστά το μοναδικό σωματείο του τραπεζοϋπαλληλικού κλάδου που κάνει τις γενικές συνελεύσεις του σε εργάσιμη ημέρα) αποσκοπεί σε μια συνέλευση με χαμηλή συμμετοχή, όπου με την κινητοποίηση του μηχανισμού τους (ή έστω ό,τι έχει απομείνει από αυτόν) θα περάσουν τα πιο επώδυνα μέτρα με μερικές δεκάδες ψήφους. Για το σκοπό αυτό άλλωστε κάποια γνωστά και μη εξαιρετέα στελέχη του μηχανισμού, ενώ δήλωσαν συμμετοχή στο πρόγραμμα εθελούσιας έχουν αναβάλλει την αποχώρησή τους προκειμένου να συμμετέχουν στη συνέλευση αυτή. Το κατά πόσο δικαιούνται να αποφασίζουν για το εργασιακό μας μέλλον κάποιοι που την επόμενη - κυριολεκτικά - ημέρα δε θα ανήκουν στο σώμα των συναδέλφων είναι ένα μείζον ζήτημα ηθικής τάξης. Από την άλλη βέβαια, οι συγκεκριμένοι δε φημίζονται και για την ευθιξία τους.

Η διαδικασία παρουσιάζει χτυπητές ομοιότητες με τα μνημονιακά πολυνομοσχέδια των χιλιάδων σελίδων που ψηφίζονται με fast track διαδικασίες από βουλευτές που αργότερα ομολογούν ότι ούτε καν τα διάβασαν.

Ως προς αυτά καθαυτά τα ζητήματα της ατζέντας της συνέλευσης πρέπει καταρχήν να πούμε επιγραμματικά τα εξής:

·       Ως προς την απόπειρα τροποποίησης (ουσιαστικά διάλυσης) του ΛΑΚ-εφάπαξ, η ακυρότητα της διαδικασίας είναι πασιφανής και δεν πρόκειται να συμμετάσχουμε σε αυτή. Όταν επρόκειτο να τροποποιηθεί το καταστατικό του ΤΑΠΙΛΤΑΤ η απόφαση -είτε μέσω μυστικής ψηφοφορίας είτε μέσω συνεδρίου- λήφθηκε από τους ασφαλισμένους του ΤΑΠΙΛΤΑΤ και όχι από το γενικό πληθυσμό των τραπεζών. Κατά τον ίδιο τρόπο είναι και ουσιαστικά και τυπικά απαράδεκτο οι μη ασφαλισμένοι στο ΛΑΚ να αποφασίζουν για την τύχη του. Αν θέλει η ηγεσία του ΣΥΤΑ ας μεριμνήσει πρώτα για την ένταξη όλων των συναδέλφων στο Λογαριασμό και μετά το ξανασυζητάμε, πάνω σε συγκεκριμένη βάση βέβαια και όχι επί «τυχόν εξελίξεων που μπορεί να προκύψουν».

·       Καθώς η ηγεσία του Συλλόγου μας δυστυχώς όχι απλά απέχει αλλά υπονομεύει την οποιαδήποτε συλλογική δράση, το τελευταίο καταφύγιο που έχει απομείνει στους εργαζόμενους για να αντιμετωπίσουν τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες είναι η προσφυγή σε νομικές ενέργειες. Το τελευταίο διάστημα, πλειάδα συναδέλφων μας που έχει κινηθεί δικαστικά εναντίον της Τράπεζας για διάφορους λόγους (απολύσεις, μετακινήσεις, υποβαθμίσεις κτλ) έχει δικαιωθεί. Ένα εργαλείο που είχαν στα χέρια τους οι συνάδελφοι είναι ο κανονισμός εργασίας και οι μίνιμουμ διασφαλίσεις που παρέχει. Αυτό το εργαλείο θέλει τώρα το προεδρείο να αφαιρέσει από τα χέρια των εργαζομένων, προκειμένου η εργοδοσία να καταστεί ανεξέλεγκτη. Και σε αυτή την περίπτωση δε, το «πλαίσιο τροποποιήσεων» που θα κληθούμε να εγκρίνουμε παραμένει ακόμα επτασφράγιστο μυστικό, μέχρι να αποκαλυφθεί την τελευταία στιγμή σαν λαγός από το καπέλο ταχυδακτυλουργού. Επειδή ο κανονισμός εργασίας καθορίζει το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα εργαζόμαστε και θα ζούμε για τα επόμενα χρόνια, η οποιαδήποτε πρόθεση τροποποίησής του προϋποθέτει να έχει προηγηθεί ένας ευρύς και συστηματικός διάλογος, με ουσιαστική συμμετοχή όλων των εργαζόμενων. Οι τακτικισμοί της πλάκας του κάθε Μακιαβέλι από τα LIDL δεν έχουν καμία θέση. Επομένως, υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι αυτονόητο ότι θα καταψηφίσουμε οποιαδήποτε απόπειρα τροποποίησης του κανονισμού καθώς αυτή πρόκειται να είναι σε βάρος των εργαζόμενων.

·       Ως προς το απεργιακό ταμείο, ενώ μεν η σύνταξη ενός κανονισμού είναι απαραίτητη προκειμένου να υπάρχουν κάποιοι ενιαίοι κανόνες που θα διέπουν τη λειτουργία του, το πλαίσιο που καταθέτει το προεδρείο οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εξαϋλωσή του. Ως εκ τούτου είμαστε υποχρεωμένοι να καταθέσουμε διαφορετικό πλαίσιο για το απεργιακό ταμείο που θα διασφαλίζει τη συνέχειά του και τη δυνατότητά του να καλύπτει το βασικό σκοπό για τον οποίο έχει συσταθεί.

Εκτιμούμε ότι η συγκεκριμένη Γ.Σ. είναι η πλέον κρίσιμη στην πρόσφατη ιστορία του Συλλόγου μας. Τα αποτελέσματά της δε θα ισχύουν μόνο για μία χρονιά μέχρι τη διεξαγωγή της επόμενης, ούτε καν για μια τριετία όπως συμβαίνει με τις αντίστοιχες εκλογοαπολογιστικές. Οι επιπτώσεις τους θα είναι μόνιμες και θα καθορίσουν εν πολλοίς το υπόλοιπο του εργασιακού μας βίου στην Τράπεζα, αν θα είμαστε εργαζόμενοι με αξιοπρέπεια ή δούλοι, έρμαια του αφεντικού. Σε αυτή τη συνέλευση η δυσαρέσκεια δεν πρέπει να εκφραστεί μέσω της αποχής, ίσα-ίσα οποιαδήποτε δική μας απουσία θα διευκολύνει τους σχεδιασμούς εργοδοσίας κι εργατοπατέρων.

Να τους σταματήσουμε.