Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων Τράπεζας Αττικής

ΣΤΑ ΟΡΙΑ

30-8-2018

Φτάνοντας στο τέλος του καλοκαιριού, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι οι καταστάσεις που βιώσαμε την περίοδο αυτή δεν είχαν καμία σχέση με τις αντίστοιχες των προηγούμενων χρόνων. Η κάλυψη των προσωρινών κενών που δημιουργούνται από τις θερινές άδειες είναι μια πάγια ανάγκη αλλά οι συνθήκες που επικράτησαν και οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν για την κάλυψη των κενών αυτών φέτος, δεν είχαν προηγούμενο. Οι μετακινήσεις μεταξύ όχι απλώς διαφορετικών αλλά ούτε καν γειτονικών νομών, η μετακίνηση μεταξύ καταστημάτων κατά την ίδια μέρα (χωρίς εννοείται την έκδοση οποιασδήποτε σχετικής πράξης, καθώς πώς θα μπορούσε να γραφτεί και κάτι τέτοιο) είναι κάποιες μόνο από τις πρακτικές της διοίκησης που μέχρι πρότινος θα έμοιαζαν αδιανόητες και πλέον τείνουν να γίνουν κοινός τόπος. Το ανησυχητικό είναι ότι οι ελλείψεις και η υποστελέχωση σε δίκτυο και διοίκηση δεν είναι πια μια προσωρινή συνθήκη εξαίρεσης από μια κανονικότητα που θα αποκατασταθεί το Σεπτέμβριο. Το πρόβλημα με τα ταμεία είναι το πιο χαρακτηριστικό αλλά όχι και το μοναδικό. Για πολλές τραπεζικές εργασίες που εκτελούνται από το σύνολο των μονάδων του Δικτύου, οι συνάδελφοι που έχουν απομείνει και γνωρίζουν τις διαδικασίες τους μετριούνται πια στα δάχτυλα. Κενά που δεν αναπληρώθηκαν ποτέ καλύπτονται από τους εναπομείναντες που φορτώνονται όλο και περισσότερα αντικείμενα, χωρίς να πληρώνονται οι ώρες υπερωριακής απασχόλησης αφού θεωρείται αυτονόητο ότι ο συνάδελφος θα κάτσει με δική του πρωτοβουλία πέραν του ωραρίου, για να διεκπεραιώσει τον καθημερινό όγκο εργασίας.  Μέχρι πότε;

Η λύση στο πρόβλημα είναι μία, αρκετά απλή και τη γνωρίζουν όλοι: η διενέργεια προσλήψεων. Μαζικών, ανοιχτών και με δημόσιο διαγωνισμό, με την αναγνώριση ως  τραπεζικής προϋπηρεσίας την επί συναπτά έτη εργασία όλων εκείνων που απασχολούνται στην Τράπεζα μας μέσω των εταιριών ενοικίασης εργασίας και εμπορίου ελπίδας, αφού δεν κατέστη δυνατή έως τώρα η ένταξη τους στο οργανικό προσωπικό λόγω ΑΣΕΠ και όχι στελεχών με αλεξίπτωτα -εκεί δεν έχουμε έλλειψη. Αυτό θα όφειλε να είναι μια κεντρική διεκδίκηση του συλλογικού μας οργάνου στην παρούσα φάση, αλλά δεν το περιμένουμε κιόλας από αυτούς που έβαλαν πλάτη με όλους τους τρόπους στις διαδοχικές εθελούσιες  και που θεωρούν εαυτούς αναντικατάστατους και όλους εμάς τους υπόλοιπους αναλώσιμους.

Ο μάγκας κάνει δυο δουλειές, για να ‘ναι ματσωμένος,
μα κατά βάθος βρε παιδιά, η τύχη του τον κυνηγά
κι είναι ρεσταρισμένος.

Βασίλης Τσιτσάνης

Κανονικά ο μισθός μιας θέσης εργασίας πλήρους απασχόλησης (και μάλιστα αυτή του τραπεζοϋπαλλήλου που συνεχίζει να θεωρείται «προνομιούχα» σε σχέση με το μέσο όρο  στην αγορά εργασίας) θα έπρεπε να καλύπτει στοιχειωδώς τις ανάγκες διαβίωσης του εργαζόμενου. Στην πράξη οι εργαζόμενοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτό δε συμβαίνει και η απτή επιβεβαίωση ήρθε από την Πράξη Διευθύνοντος 2794 και την ερμηνευτική εγκύκλιο 4311 που ακολούθησε. Βάσει αυτών και προκειμένου να διαχειριστεί ο, προφανώς  αυξημένος, όγκος αιτημάτων για παράλληλη απασχόληση, η σχετική διαδικασία καθίσταται πιο «ευέλικτη» και η αρμοδιότητα έγκρισης (ή απόρριψης) των αιτημάτων περιέρχεται στη δικαιοδοσία της Δ/νσης Ανθρώπινου Δυναμικού.

Το να αναγκάζεται να πιάσει κανείς δεύτερη δουλειά, σε βάρος του λιγοστού χρόνου που έχει να διαθέσει για την οικογένεια και τους δικούς του, σαφώς και συνιστά μια «βίαιη ανατροπή του κοινωνικοοικονομικού status» για να χρησιμοποιήσουμε και την ορολογία (ή ακριβέστερα αερολογία) του προέδρου μας. Οι ρυθμίσεις αυτές στην ουσία αποτελούν μια κυνική απάντηση της διοίκησης σε όσους αιθεροβάμονες πιθανά προσδοκούν καλύτερες μέρες συμμεριζόμενοι τις αναπτυξιακές της εξαγγελίες. Στο παρελθόν συνάδελφοι με δεύτερη δραστηριότητα έγιναν στόχος πίεσης για αποχώρηση ακριβώς λόγω της ύπαρξης της δραστηριότητας αυτής. Για την ώρα δεν θα επεκταθούμε σε όσα υπονοούνται και θα παραμείνουμε σε αυτά που εκφράζονται ρητά στην εγκύκλιο. Η εξουσία της Δ.Α.Δ. να εγκρίνει ή να απορρίπτει κατά το δοκούν και σε εξατομικευμένη βάση τα σχετικά αιτήματα είναι πολύ μεγάλη και σημαντική για να είναι ανεξέλεγκτη και ο πρότερος βίος των επικεφαλής της δεν αποτελεί εγγύηση ευθυκρισίας και αμεροληψίας. Το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα αξιολογούνται οφείλει να είναι σαφές και αναλυτικό. Δεν μπορεί να μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι και να ισχύουν τα ίδια κριτήρια για μια απογευματινή μερική απασχόληση στον κλάδο π.χ. της εστίασης ή των μεταφορών με την ιδιοκτησία ή διοίκηση μιας επιχείρησης και την αντιμετώπιση του πληθυσμού των συναδέλφων ως πελατειακή της βάση, όπως είδαμε πρόσφατα να συμβαίνει με προωθητική ενέργεια γνωστής αλυσίδας καταστημάτων σχολικών και ειδών γραφείου.

Η ύφεση την οποία περνά το εργατικό κίνημα τα τελευταία χρόνια έχει κάνει τα αφεντικά να αλωνίζουν, φουσκώνοντας υπέρμετρα την  -ούτως ή άλλως εγγενή σε κάθε εξουσία– αλαζονεία τους. Αυτό όμως μπορεί να αποβεί και μοιραίο. Όταν το σκοινί τεντώνει υπερβολικά τότε δε χρειάζεται να υπάρχει κάποιος για να το κόψει, μπορεί να σπάσει και μόνο του. Κι εκεί που κάποιοι βλέπουν μόνο αριθμούς, εμείς επιμένουμε να βλέπουμε ανθρώπους.