Ανακοίνωση για την κλαδική σύμβαση που υπέγραψαν ΟΤΟΕ και τραπεζίτες

Άνθρακες ο θησαυρός η νέα κλαδική σύμβαση της ΟΤΟΕ

Κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των τραπεζιτών

Για ακόμη μια φορά απογοήτευσε η ηγεσία της ΟΤΟΕ, αφού η κλαδική σύμβαση που υπέγραψε δεν καλύπτει ούτε στο ελάχιστο τις ανάγκες των εργαζόμενων, ενώ δεν διασφαλίζει τα εργασιακά μας δικαιώματα. Είναι μάλιστα προκλητικό να πανηγυρίζει, τη στιγμή που δεν πέτυχε ούτε τους κύριους στόχους που η ίδια είχε θέσει, δηλαδή  τη σταδιακή ανάκτηση των μισθολογικών απωλειών των τελευταίων χρόνων και την προστασία της απασχόλησης. Οι παρατάξεις που ψήφισαν την σύμβαση ουσιαστικά αποδέχονται όλο το μνημονιακό πλαίσιο των τελευταίων χρόνων για μείωση μισθών και ελευθερία απολύσεων.

•  H σύμβαση δεν διασφαλίζει τους μισθούς μας, που απλά «δε μειώνονται», μέχρι να έρθουν οι καινούριες επιχειρησιακές, που ένας θεός ξέρει τι μας επιφυλάσσουν (πχ Τράπεζα Αττικής). Αντίθετα αφήνει κι ένα ολάνοιχτο παράθυρο στις ορέξεις των τραπεζιτών, αφού το 3ο τρίμηνο του 2018 θα επανεξετασθούν οι μισθοί μας βάσει κερδών ή ...απωλειών των τραπεζών. Για άλλη μια φορά, συνδέουν την κερδοφορία των τραπεζών με το δικό μας βαλάντιο, κάτι που όμως δεν γινόταν την περίοδο που οι τράπεζες είχαν τεράστια κέρδη. Τότε, τα κέρδη δεν τα μοιραστήκαμε, αντίθετα οι εργαζόμενοι έπαιρναν ψίχουλα, όμως σήμερα γίνεται αυτό ακριβώς που συμφέρει τους τραπεζίτες. Επίσης, το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που συζητάει η κυβέρνηση, αν περάσει, αναμένεται να πλήξει ακόμα περισσότερο το εισόδημά μας. 
•  Όσον αφορά την προστασία της απασχόλησης, παρέμεινε το ίδιο ευχολόγιο για τη «βούληση και των δύο πλευρών να μην χαθούν θέσεις εργασίας». Όταν η βούληση των τραπεζών τείνει για απολύσεις, τότε τι μέλλει γενέσθαι, συνάδελφοι της ΟΤΟΕ; Το ζήτημα αυτό, ότι δεν υπάρχει ρήτρα προστασίας της εργασίας μας, έχει ιδιαίτερη σημασία, τόσο ενόψει προγραμμάτων «Εθελούσιων Αποχωρήσεων» που αν δεν συμπληρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός ενδέχεται να μην είναι εθελούσιες, όσο και σε περίπτωση που τα αποτελέσματα σε μια τράπεζα δεν είναι τα προβλεπόμενα. Πολύ περισσότερο ενόψει επερχόμενου νόμου που συζητούν Τρόικα και κυβέρνηση για εργασιακά και απελευθέρωση απολύσεων.
•    Η ασαφής αναφορά σε συμπληρωματικό πρόγραμμα Υγείας, η μορφή του οποίου θα οριστικοποιηθεί αργότερα (ιδιωτικό ασφαλιστικό πρόγραμμα), δεν μας παραξενεύει που ήταν το πρώτο όπου συμφώνησαν οι τραπεζίτες. Η ΟΤΟΕ, αφού εγκατέλειψε τη θέση για Ενιαίο Ταμείο Υγείας Τραπεζοϋπαλλήλων, αφού δεν αμφισβητεί επί της ουσίας τη συνεχή υποβάθμιση της Δημόσιας Υγείας, τώρα έρχεται και προτείνει ένα θολό «συμπληρωματικό πρόγραμμα Υγείας», ενώ είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα σημαίνει επιπλέον επιβάρυνση όλων των συναδέλφων και ίσως γίνει αιτία να απαλλαχθούν οι τράπεζες από ανάλογα προγράμματα που παρέχουν με δική τους επιβάρυνση. Αν μάλιστα αυτό συνδυασθεί με προγράμματα υγείας και ασφαλιστήρια που προωθούν πολλοί Σύλλογοι, φωτογραφίζεται μια διαδικασία απαλλαγής των τραπεζών από υποχρεώσεις και ιδιωτικοποίησης της Υγείας. 
•  Όσον αφορά τα δάνεια προσωπικού, όπου θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει αρκετές θεσμικές διευκολύνσεις, όλα παραπέμφθηκαν στις επιχειρησιακές, όπου είναι άγνωστο αν θα αντιμετωπιστούν ευνοϊκά ή κατά το δοκούν του κάθε τραπεζίτη. Δεν υπήρξε στήριξη ούτε στους υπερχρεωμένους συναδέλφους, αφού τα ήδη προσφερόμενα προγράμματα (πχ.split) δε διευκολύνουν ιδιαίτερα, παρά διαιωνίζουν το πρόβλημα.  
•    Στα μοναδικά θετικά σημεία είναι η αύξηση της γονικής άδειας κατά 2 ημέρες ανά παιδί και η επέκτασή της μέχρι τα 18 χρόνια του παιδιού (από τα 16), και οι προβλέψεις σχετικά με τους εργαζόμενους, γονείς ή συζύγους ΑΜΕΑ, που είναι σημαντικές προφανώς, αν και αφορούν ελάχιστους συναδέλφους. Βέβαια, είναι γνωστό σε όλους ότι σε πολλές περιπτώσεις οι τράπεζες δεν δίνουν όλες τις γονικές. Και η σωρευτική 9μηνη άδεια εγκυμοσύνης για τις μητέρες, παρότι είναι θετικό ότι υπάρχει αναφορά, δεν μπήκε με σαφές υποχρεωτικό τρόπο (όπως υπάρχει στην επιχειρησιακή σύμβαση της ΕΤΕ), και συχνά οι τραπεζίτες ασκούν έμμεση πίεση για να ακυρώνεται. Ήδη, υπάρχουν πολλές καταγγελίες για εκβιασμό συναδελφισσών σε κάποιες τράπεζες να επιστρέψουν στη δουλειά, και καταστρατήγηση του μειωμένου ωραρίου.  

Σίγουρα κάποιος μπορεί να πει πως «μέσα στη σημερινή συγκυρία, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και πολύ χειρότερα». Αφήνοντας όμως για λίγο κατά μέρος την τρομολαγνεία και τον φόβο που προσπαθούν να επιβάλουν οι πλειοψηφούσες δυνάμεις, ας αναρωτηθούμε ψύχραιμα:

•  Αν αυτό ήταν το αποτέλεσμα μιας διαπραγμάτευσης με συναντήσεις με τους τραπεζίτες, χωρίς καμιά κινητοποίηση της βάσης, κανέναν αγώνα, χωρίς ούτε μια μέρα απεργίας, τι θα μπορούσαν άραγε να πετύχουν οι τραπεζοϋπάλληλοι εάν διεκδικούσαν αποφασιστικά και μαχητικά την υπογραφή κλαδικής και επιχειρησιακών συμβάσεων κατά τη διάρκεια της προηγούμενης ανακεφαλαιοποίησης, εκεί όπου έστω και μια μέρα απεργίας θα μπορούσε να κάνει τους τραπεζίτες να χάσουν τον ύπνο τους? 
•  Η μπάλα δυστυχώς έχει περάσει στις επικείμενες επιχειρησιακές, όσον αφορά τα κρίσιμα ζητήματα του κλάδου, που υπερισχύουν πλέον. Μια τέτοια λογική όχι μόνο δεν ενώνει και δεν συσπειρώνει τους συναδέλφους, αλλά τους αφήνει στο έλεος των τραπεζιτών. Το πιο σημαντικό είναι ότι η ΟΤΟΕ δεν κάνει καμιά προσπάθεια να συνδεθεί με τους αγώνες άλλων κλάδων αυτό το διάστημα της κρίσης, κι έτσι μας φέρνει αντιμέτωπους με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Ό,τι θέλουμε για μας, το θέλουμε για όλους! 
•  Σήμερα θα έπρεπε ενάντια στο ασφαλιστικό έκτρωμα που φέρνει η κυβέρνηση, η ΟΤΟΕ να συντονιστεί με αγωνιζόμενους κλάδους και να οργανώσει ένα δυναμικό αγώνα, αφού θίγονται συντριπτικά οι εργαζόμενοι στις τράπεζες. Αντίθετα, δεν έχει πάρει καμιά πρωτοβουλία και ακολουθεί το σχεδιασμό της απαξιωμένης ΓΣΕΕ.

ü Συγχρόνως σε όλο αυτό το αρνητικό πλαίσιο, παρατηρούμε την αμείωτη εκχώρηση τραπεζικών εργασιών σε «εξωτερικούς συνεργάτες» και την επέκταση του απαράδεκτου φαινομένου των επινοικιαζομένων, που εκτελούν καθαρά τραπεζικές εργασίες. Τι έκανε η ΟΤΟΕ ενάντια σε αυτές τις πρακτικές και όλες τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις που υπονομεύουν το κλάδο και τους μελλοντικούς όρους εργασίας μας; Ούτε καν το έθεσε προς διαβούλευση ….

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

Η Αγωνιστική Συνεργασία στην ΟΤΟΕ, και τον Γενάρη διαχώρισε τη θέση της απέναντι στο προτεινόμενο πλαίσιο, και στο τελευταίο Γενικό Συμβούλιο κατήγγειλε τη σύμβαση υποταγής και τη μεθόδευση. Αφού άφησαν να λήξει η σύμβαση και να βρεθούμε λίγο πριν τη λήξη της μετενέργειας, έκαναν μυστικές διαβουλεύσεις με τους τραπεζίτες και κατέληξαν στα ελάχιστα. Μια σύμβαση που βολεύει τους τραπεζίτες. Προτείναμε γενικές συνελεύσεις παντού, και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να αποφασίσουν την αγωνιστική διεκδίκηση μιας αξιοπρεπούς κλαδικής σύμβασης. Με αυξήσεις στους μισθούς, μείωση του χρόνου εργασίας, ρήτρα μη απολύσεων πραγματική, μια σύμβαση που να πιάνει όλους τους εργαζόμενους, κι όχι να αφήνει απέξω χιλιάδες συναδέλφους με ελαστικές εργασιακές σχέσεις.

Δεν μας προκαλεί εντύπωση ότι με την αποδοχή της σύμβασης, το μπλοκ ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-Εργοδοτικοί συνδικαλιστές έδειξαν συνέπεια στην γνωστή γραμμή «δεν αμφισβητούμε τα Μνημόνια και Μένουμε Ευρώπη πάση θυσία». Ούτε μας εκπλήσσει η στάση των συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ,  οι οποίοι συντάχθηκαν με την παραπάνω λογική. Μας δημιουργεί όμως εντύπωση η σύμβαση να υποστηρίζεται από συνδικαλιστές της ΛΑΕ, οι οποίοι στα λόγια καταφέρονται ενάντια στην ακολουθούμενη πολιτική των μνημονίων.

Εμείς γνωρίζουμε ότι τίποτα δεν πρόκειται να μας χαριστεί και ο μόνος τρόπος να έχουμε πραγματικές κατακτήσεις, ιδίως στη σημερινή ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου στον κόσμο της εργασίας, είναι η συγκρότηση ενός ταξικού εργατικού συνδικαλισμού, που με τη συσπείρωση, την οργάνωση, την αλληλεγγύη και τη μαχητικότητά του θα σηκώσει το γάντι και θα αρθεί στο ύψος των περιστάσεων.

 Αυτό το μέτωπο όμως δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να προκύψει μέσα από τον εργοδοτικό κρατικό συνδικαλισμό των ΠΑΣΚΕ ΔΑΚΕ και λοιπών κυβερνητικών, δεν μπορεί να γεννηθεί μέσα από τις διαπραγματεύσεις στα γραφεία και τους διαδρόμους, δεν μπορεί να ανασάνει μέσα στις γραφειοκρατικές ιεραρχικές δομές των οργάνων, όπως η ΟΤΟΕ και τα πρωτοβάθμια σωματεία στις τράπεζες. Μπορεί να προκύψει μόνο από την δραστηριοποίηση των συναδέλφων, την ενεργοποίηση των επιτροπών καταστημάτων, την σύγκλιση συνελεύσεων στους χώρους δουλειάς  και την οργάνωση για τη μάχη που είναι προ των πυλών: τον αγώνα για επιχειρησιακές συμβάσεις και τη μεγάλη μάχη του ασφαλιστικού που μας αφορά όλους!

Απρίλης 2016

http://pantrapezikosxhma.blogspot.gr/