Νέα ανακοίνωση για επιχειρησιακή σύμβαση από Πρωτοβουλία Εργαζομένων Τρ. Αττικής

 ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΕ ΜΙΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΟΠΟΥ ΔΕ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ 

Από κάποιους μπορεί να θεωρηθεί σαν απρόσκλητη επίσκεψη σε εκδήλωση όπου δεν είμαστε καλεσμένοι. Ωστόσο, στις διαπραγματεύσεις για τη νέα επιχειρησιακή σύμβαση θα καθοριστεί εν πολλοίς το πώς θα ζούμε για τα επόμενα τρία χρόνια, ενώ οι συνέπειες της δε θα πάψουν να υφίστανται αυτόματα με το τέλος της τριετίας. Θεωρούμε λοιπόν ότι έχουμε το δικαίωμα να παρέμβουμε με προτάσεις για μια επιχειρησιακή σύμβαση που θα καλύπτει στα πλαίσια του εφικτού τις ανάγκες των εργαζομένων στη δεδομένη χρονική συγκυρία. Οι κύριοι άξονες εκτιμούμε ότι πρέπει να είναι η προστασία της εργασίας, του εισοδήματος και των εργασιακών σχέσεων.

Εκτός από τη συγκυρία, ωστόσο υπάρχουν και οι γνωστές μακροχρόνιες εκκρεμότητες (ΛΑΚ, οικοδομικός συνεταιρισμός) για τις οποίες πρέπει να δρομολογηθούν διαδικασίες επίλυσής τους βάσει των επανειλημμένων σχετικών αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων.

Προστασία της εργασίας

Προφανώς το βασικό μέλημά μας ως εργαζόμενοι είναι η διασφάλιση των θέσεων εργασίας μας και αυτή οφείλει να είναι ο ακρογωνιαίος λίθος στη νέα σύμβαση. Μέλημα που δεν επιτυγχάνεται με τα άνευ ουσίας ευχολόγια της κλαδικής που εναποθέτουν την προστασία της εργασίας στη βούληση των δύο μερών. Όπως μας έδειξαν οι απολύσεις του περασμένου Οκτώβρη, η βούληση αυτή δε θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Η (κάθε) εργοδοσία, από τη στιγμή που διαθέτει ένα νομικό οπλοστάσιο, το οποίο συνεχώς ενισχύεται από τις μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων χρόνων, δε θα διστάσει και να το χρησιμοποιήσει. Δε θα την εμποδίσουν προτροπές ηθικής και συναισθηματικής φύσης, παρά μόνο η δική μας πίεση στο να δεσμευτεί. Απαιτείται μια ξεκάθαρη και δεσμευτική ρήτρα προστασίας της εργασίας που θα βάζει κατηγορηματικά φραγμό σε αυθαίρετες απολύσεις.

Στο ίδιο πλαίσιο θα πρέπει να θιγούν ζητήματα που λειτουργούν υπονομευτικά για τις θέσεις εργασίας, όπως η επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας και η εξωτερίκευση τραπεζικών εργασιών, προτού βρεθούμε –και πάλι- μπροστά σε τετελεσμένα.

Προστασία του εισοδήματος

Δε θα ήταν και ιδιαίτερα πρωτότυπο να τονιστεί ότι η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων έχει υπερβεί προ πολλού τα όριά της και ότι κάθε περαιτέρω επιβάρυνση δημιουργεί πλέον πραγματικές δυσκολίες βιοπορισμού. Ως εκ τούτου δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να μπούμε στη λογική της μείωσης των μισθών μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο μείωσης του «λειτουργικού κόστους», για τον πολύ απλό λόγο ότι οι μισθοί αντιστοιχούν σε πραγματικούς ανθρώπους με πραγματικές ανάγκες που δε γίνεται να εξομοιώνονται με ντουβάρια και με αναλώσιμα μηχανών γραφείου.

Από εκεί και πέρα εκτός από την καθαρά «λογιστική» επιχειρηματολογία της αντίθεσής μας στις φημολογούμενες μειώσεις, υπάρχει και μια ακόμα πιο ουσιαστική όσον αφορά τις αρνητικές συνέπειες στην ίδια τη φύση της δουλειάς μας. Σύμφωνα με τις πληροφορίες λοιπόν στο στόχαστρο της Τράπεζας βρίσκονται αποκλειστικά οι συμβατικές αποδοχές και όχι οι άλλης μορφής εταιρικές παροχές (εταιρικές κάρτες, κινητά , αυτοκίνητα – ενίοτε διπλά-, λειτουργικά κτλ.), καθώς αυτές δεν επιβαρύνονται με εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές. Διακρίνουμε λοιπόν ότι δεν πρόκειται απλά για μια προσπάθεια εξοικονόμησης ενός συγκεκριμένου ποσού σε μια δεδομένη συγκυρία, αλλά για ευθεία επίθεση στο θεσμό του ενιαίου μισθολογίου –που κατακτήθηκε μετά από μια σκληρή απεργία 42 ημερών κι έκτοτε βρίσκεται πάντοτε στο στόχαστρο των τραπεζιτών- και που διασφαλίζει την τήρηση της στοιχειώδους αρχής ισονομίας «ίση αμοιβή για ίση εργασία». Αντί αυτού βλέπουμε να προκρίνονται οι εξατομικευμένες αμοιβές, που χορηγούνται κατά το δοκούν και αδιαφανώς, ανοίγουν την ψαλίδα στις απολαβές μεταξύ των εργαζομένων και συναρτώνται από την κατάληψη θέσεων, ωθώντας έτσι –και σε συνδυασμό με πρακτικές όπως οι ατομικοί στόχοι- τους εργαζόμενους στο μεταξύ τους ανταγωνισμό.

Προστασία των εργασιακών σχέσεων

Η νέα επιχειρησιακή σύμβαση θα πρέπει να απαντά και στη διαρκή πίεση για επιδείνωση των συνθηκών εργασίας, βάσει μιας λογικής που θέλει τους εργαζόμενους να μη νομιμοποιούνται να διεκδικούν κανένα άλλο δικαίωμα από τη στιγμή που τους δίνεται το «προνόμιο» να εργάζονται.

Είναι γεγονός ότι για σημαντικές πτυχές που αφορούν τις συνθήκες εργασίας μας (με βασικότερη π.χ. το ωράριο) υπάρχει μεν θεσμική κατοχύρωση, αλλά το πρόβλημα βρίσκεται στην εφαρμογή τους, καθώς στην πράξη οι σχετικές διατάξεις παραβιάζονται συστηματικά, με ευθύνη δυστυχώς και του Συνδικάτου που πολλές φορές κάνει τα στραβά μάτια «για το καλό της Τράπεζας». Αυτό επιβεβαιώνει απλώς τον κανόνα, ότι η βελτίωση των όρων της δουλειάς και της ζωής μας απαιτεί αγώνα στην καθημερινότητα από εμάς τους ίδιους και δεν μπορεί να έρθει ως αποτέλεσμα μιας στιγμιαίας ανάθεσης σε κάποιους «επαγγελματίες» εκπροσώπους.

Η νέα επιχειρησιακή σύμβαση θα πρέπει να εξασφαλίζει την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας αναφορικά με τις άδειες, οι οποίες έχουμε δει ανάλογα με τις προτεραιότητες της Τράπεζας να προγραμματίζονται, να αναβάλλονται, να μεταφέρονται, να πληρώνονται (?), να παραγράφονται… Υπενθυμίζουμε και πάλι προς κάθε αρμόδιο ότι αναμένεται, εδώ και καιρό, η συμμόρφωση με το νόμο και τις συλλογικές συμβάσεις στη χορήγηση της γονικής άδειας, την οποία η Τράπεζα με καταχρηστικό τρόπο συναρτά από την οικογενειακή κατάσταση του δικαιούχου.

Θα πρέπει να βάζει φρένο στην παράνομη πρακτική των ατομικών στόχων που αυθαίρετα επιβάλλεται αυτή την περίοδο στην πώληση παρατραπεζικών προϊόντων. Αν η Τράπεζα εκτιμά ότι τα ασφαλιστήρια είναι πλέον σημαντικότερα από τις κλασικές τραπεζικές εργασίες, τότε ας συστήσει ξεχωριστά γραφεία ασφαλειών εντός των καταστημάτων με λειτουργούς επιφορτισμένους αποκλειστικά με το συγκεκριμένο αντικείμενο.

Υλοποίηση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων

Το μακροβιότερο σχήμα Διοίκησης στην ιστορία της Τράπεζας έχει καταφέρει οι εκκρεμείς αντιδικίες της με τους εργαζόμενους να βρίσκονται στο ίδιο ακριβώς σημείο που ήταν έξι χρόνια πριν, όταν παράλαβε από την προηγούμενη Διοίκηση. Σε αυτό έχει συμβάλλει βέβαια και η χαρακτηριστική αδράνεια από πλευράς ηγεσίας του Συλλόγου που, μολονότι έχει στη διάθεσή της ομόφωνες σχεδόν αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων, φαίνεται απρόθυμη να κάνει το παραμικρό – εκτός βέβαια από το κομμάτι που αφορά τις εκταμιεύσεις από το ταμείο του ΛΑΚ για συμμετοχή του στην εκάστοτε ΑΜΚ. Εμείς σεβόμαστε τόσο τη διαδικασία όσο και τις αποφάσεις των Γ.Σ., οι οποίες είναι για εμάς δεσμευτικές ακόμα κι όταν δε συμφωνούν με τις δικές μας θέσεις. Οι μεθοδεύσεις για την απόσπαση της συναίνεσης και η κατά το δοκούν εφαρμογή των αποφάσεων μπορεί να είναι χρήσιμες προσωρινά για κάποιους, στην πράξη όμως απαξιώνουν το συλλογικό μας όργανο κι αυτό σε βάθος χρόνου το βρίσκουμε αναπόφευκτα μπροστά μας. 

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΡΑ

ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ