ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ στην ΠΕΙΡΑΙΩΣ
8 Μάρτη, Διεθνής Μέρα της Γυναίκας, μέρα τιμής, μνήμης μέρα με τη δική της αγωνιστική και αιματοβαμμένη ιστορία, που δεν ανήκει σε όλους. Είναι μέρα των «από κάτω» και σαν τέτοια «γιορτάζεται» με απεργίες, διαδηλώσεις, εκδηλώσεις και πορείες σε όλες τις χώρες του κόσμου.
8 Μάρτη 1857 οι εργάτριες στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατεβαίνουν σε απεργία διεκδικώντας μείωση του ωραρίου εργασίας (σε 10 από 16 ώρες), ίσα μεροκάματα με τους άντρες και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Τόσο η απεργία, όσο και οι μεγάλες μαχητικές διαδηλώσεις αντιμετωπίζονται από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, με βία και αίμα.
Η 8 Μάρτη καθιερώθηκε το 1910, στη Β’ Διεθνής Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών στην Κοπεγχάγη, σαν Διεθνή Μέρα της Γυναίκας μετά από πρόταση της γερμανίδας κομμουνίστριας Κλάρας Τσέτκιν.
Στις 8 Μάρτη 1912, 23.000 εργάτριες στην κλωστοϋφαντουργία της Νέας Υόρκης απέργησαν και ζήτησαν για μια κόμη φορά 10ωρο, καλύτερες συνθήκες, ίσο μισθό με τους άντρες, κατάργηση της παιδικής εργασίας και δικαίωμα ψήφου. Το σύνθημα «ψωμί και τριαντάφυλλα» κατέκλυσε τους δρόμους της Νέας Υόρκης και η αστυνομία έδωσε, ξανά, ένα άσχημο τέλος.
Στη Ρωσία το 1917, με το ξέσπασμα της επανάστασης του Φλεβάρη (23/2 με το παλιό ημερολόγιο, δηλαδή 8/3), οι γυναίκες της Πετρούπολης απεργούν στις βιοτεχνίες της κλωστοϋφαντουργίας διεκδικώντας «ψωμί και ειρήνη».
Στην Ελλάδα, το 1924 οι καπνεργάτες κατεβαίνουν σε απεργία. Οι συνθήκες εργασίας τους ήταν άσχημες, τα μεροκάματά τους μικρά. Στην απεργία των καπνεργατών της Καβάλας σκοτώθηκε η καπνεργάτρια Μαρία Χουσιάδου.
Το 1926 στην απεργία στο εργοστάσιο «Παπαστράτος» στο Αγρίνιο, στην ομάδα των εργατών που περιφρουρούν την απεργία και τις συγκεντρώσεις συμμετείχε και η εργάτρια Βασιλική Γεωργαντζέλη, μητέρα 2 παιδιών και 6 μηνών έγκυος. Σκοτώθηκε στις 8 Αυγούστου 1926, κατά τη διάρκεια πορείας των απεργών, από τα πυρά της αστυνομίας.
Κομβικά βήματα για τη θέση της γυναίκας και τη γυναικεία χειραφέτηση έγιναν στη διάρκεια της Αντίστασης. Στο ιστορικό Ψήφισμα των Κορυσχάδων κατοχυρώνεται, πρώτη φορά στην ελληνική πολιτική ιστορία, «ισότητα πολιτικών και αστικών δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών».
Σήμερα, στην Ελλάδα των μνημονίων της φυλακής της Ε.Ε και του ΔΝΤ οι γυναίκες καταλαμβάνουν μεγαλύτερο μερίδιο στην ανεργία, στις απολύσεις, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στις μειώσεις μισθών στην εργοδοτική τρομοκρατία, στη σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους εργασίας.
Οι γυναίκες είναι αυτές που σήμερα βιώνουν εντονότερα τη συρρίκνωση των εργασιακών, συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.
Οι γυναίκες επωμίζονται κατά κύριο λόγο την κατάρρευση των κοινωνικών υπηρεσιών πρόνοιας και παιδείας.
Συγχρόνως όμως οι γυναίκες σήμερα στην Ελλάδα παλεύουν και συμμετέχουν στους εργατικούς αγώνες, οι εργάτριες της ΣΚΟΤ, οι καθαρίστριες στα νοσοκομεία και στα λεωφορεία, δεν το βάζουν κάτω δείχνουν το δρόμο μαζί με τις γυναίκες πρόσφυγες που πρωτοστατούν στους αγώνες για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης , δικαιώματα και ελευθερίες.
Οι γυναίκες δεν γιορτάζουν, αγωνίζονται και διεκδικούν
Πιάνουμε το νήμα, την κλωστή των αγώνων, που ξεκινά αιώνες πριν, και φτάνει σήμερα στην Τουρκία, στο Κομπάνι, στην Πολωνία, στην Ιταλία, στην Λατινική Αμερική, στις ΗΠΑ. Μαζί με τους άνδρες να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την ειρήνη, το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στη ζωή, για μια κοινωνία της εργατικής χειραφέτησης και της κοινωνικής απελευθέρωσης, των ίσων δικαιωμάτων αντρών και γυναικών.
Τετάρτη 8 Μάρτη Διεθνής ημέρα της γυναίκας!
Συμμετέχουμε στις κατά τόπους πορείες και εκδηλώσεις.
Στην Αθήνα συγκέντρωση πλ. Κλαυθμώνος, ώρα 19:00 και πορεία προς τη Βουλή
Στην Θεσσαλονίκη συγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου στις 18:00
http://www.apeate.gr/
8 Μάρτη, Διεθνής Μέρα της Γυναίκας, μέρα τιμής, μνήμης μέρα με τη δική της αγωνιστική και αιματοβαμμένη ιστορία, που δεν ανήκει σε όλους. Είναι μέρα των «από κάτω» και σαν τέτοια «γιορτάζεται» με απεργίες, διαδηλώσεις, εκδηλώσεις και πορείες σε όλες τις χώρες του κόσμου.
8 Μάρτη 1857 οι εργάτριες στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατεβαίνουν σε απεργία διεκδικώντας μείωση του ωραρίου εργασίας (σε 10 από 16 ώρες), ίσα μεροκάματα με τους άντρες και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Τόσο η απεργία, όσο και οι μεγάλες μαχητικές διαδηλώσεις αντιμετωπίζονται από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, με βία και αίμα.
Η 8 Μάρτη καθιερώθηκε το 1910, στη Β’ Διεθνής Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών στην Κοπεγχάγη, σαν Διεθνή Μέρα της Γυναίκας μετά από πρόταση της γερμανίδας κομμουνίστριας Κλάρας Τσέτκιν.
Στις 8 Μάρτη 1912, 23.000 εργάτριες στην κλωστοϋφαντουργία της Νέας Υόρκης απέργησαν και ζήτησαν για μια κόμη φορά 10ωρο, καλύτερες συνθήκες, ίσο μισθό με τους άντρες, κατάργηση της παιδικής εργασίας και δικαίωμα ψήφου. Το σύνθημα «ψωμί και τριαντάφυλλα» κατέκλυσε τους δρόμους της Νέας Υόρκης και η αστυνομία έδωσε, ξανά, ένα άσχημο τέλος.
Στη Ρωσία το 1917, με το ξέσπασμα της επανάστασης του Φλεβάρη (23/2 με το παλιό ημερολόγιο, δηλαδή 8/3), οι γυναίκες της Πετρούπολης απεργούν στις βιοτεχνίες της κλωστοϋφαντουργίας διεκδικώντας «ψωμί και ειρήνη».
Στην Ελλάδα, το 1924 οι καπνεργάτες κατεβαίνουν σε απεργία. Οι συνθήκες εργασίας τους ήταν άσχημες, τα μεροκάματά τους μικρά. Στην απεργία των καπνεργατών της Καβάλας σκοτώθηκε η καπνεργάτρια Μαρία Χουσιάδου.
Το 1926 στην απεργία στο εργοστάσιο «Παπαστράτος» στο Αγρίνιο, στην ομάδα των εργατών που περιφρουρούν την απεργία και τις συγκεντρώσεις συμμετείχε και η εργάτρια Βασιλική Γεωργαντζέλη, μητέρα 2 παιδιών και 6 μηνών έγκυος. Σκοτώθηκε στις 8 Αυγούστου 1926, κατά τη διάρκεια πορείας των απεργών, από τα πυρά της αστυνομίας.
Κομβικά βήματα για τη θέση της γυναίκας και τη γυναικεία χειραφέτηση έγιναν στη διάρκεια της Αντίστασης. Στο ιστορικό Ψήφισμα των Κορυσχάδων κατοχυρώνεται, πρώτη φορά στην ελληνική πολιτική ιστορία, «ισότητα πολιτικών και αστικών δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών».
Σήμερα, στην Ελλάδα των μνημονίων της φυλακής της Ε.Ε και του ΔΝΤ οι γυναίκες καταλαμβάνουν μεγαλύτερο μερίδιο στην ανεργία, στις απολύσεις, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, στις μειώσεις μισθών στην εργοδοτική τρομοκρατία, στη σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους εργασίας.
Οι γυναίκες είναι αυτές που σήμερα βιώνουν εντονότερα τη συρρίκνωση των εργασιακών, συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων.
Οι γυναίκες επωμίζονται κατά κύριο λόγο την κατάρρευση των κοινωνικών υπηρεσιών πρόνοιας και παιδείας.
Συγχρόνως όμως οι γυναίκες σήμερα στην Ελλάδα παλεύουν και συμμετέχουν στους εργατικούς αγώνες, οι εργάτριες της ΣΚΟΤ, οι καθαρίστριες στα νοσοκομεία και στα λεωφορεία, δεν το βάζουν κάτω δείχνουν το δρόμο μαζί με τις γυναίκες πρόσφυγες που πρωτοστατούν στους αγώνες για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης , δικαιώματα και ελευθερίες.
Οι γυναίκες δεν γιορτάζουν, αγωνίζονται και διεκδικούν
Πιάνουμε το νήμα, την κλωστή των αγώνων, που ξεκινά αιώνες πριν, και φτάνει σήμερα στην Τουρκία, στο Κομπάνι, στην Πολωνία, στην Ιταλία, στην Λατινική Αμερική, στις ΗΠΑ. Μαζί με τους άνδρες να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την ειρήνη, το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στη ζωή, για μια κοινωνία της εργατικής χειραφέτησης και της κοινωνικής απελευθέρωσης, των ίσων δικαιωμάτων αντρών και γυναικών.
Τετάρτη 8 Μάρτη Διεθνής ημέρα της γυναίκας!
Συμμετέχουμε στις κατά τόπους πορείες και εκδηλώσεις.
Στην Αθήνα συγκέντρωση πλ. Κλαυθμώνος, ώρα 19:00 και πορεία προς τη Βουλή
Στην Θεσσαλονίκη συγκέντρωση στο Άγαλμα Βενιζέλου στις 18:00
http://www.apeate.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου