Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017

Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας ΕΡγαζομένων Τράπεζας Αττικής

Ενάντια στους εργαζόμενους πίσω από κλειστές πόρτες

24-9-2017

«Εκεί που έφεραν την έρημο λένε ότι έφεραν ειρήνη»- Τάκιτος
Την περασμένη Δευτέρα 18/9 συγκλήθηκε η τακτική μηνιαία συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου του ΣΥΤΑ. Το βασικό θέμα της ατζέντας ήταν ο ορισμός εκπροσώπων του Συλλόγου –κατόπιν σχετικής πρόσκλησης της Διοίκησης- για τη σύσταση δύο επιτροπών που θα επεξεργαστούν:
Α) Την τροποποίηση (ή ίσως και κατάργηση) του ΛΑΚ ΙΙ (εφάπαξ)
Β) Τη σύνταξη νέου κανονισμού εργασίας
Όπως ήταν αναμενόμενο, το προεδρείο του ΣΥΤΑ επέλεξε για την εκπροσώπηση τον εαυτό του. Το πρόβλημα ωστόσο, δεν έχει να κάνει με το ποιοί θα μας εκπροσωπήσουν στις επιτροπές αυτές για λογαριασμό μας, αλλά για το τι ακριβώς πρόκειται να διαπραγματευτούν. Επειδή όταν πας να διαπραγματευτείς από μηδενική βάση κάτι που έχεις, η μόνη δυνατή κατάληξη είναι να το χάσεις, συνολικά ή εν μέρει. Εκτός αν πιστέψουμε ότι μέλημα της εργοδοσίας είναι η θέσπιση ενός πιο φιλεργατικού κανονισμού ή η αύξηση των παροχών μας. Ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν είμαστε τόσο αφελείς.
Ειδικότερα για το κάθε ζήτημα πρέπει να σημειωθούν:
Για το ΛΑΚ ΙΙ
Το μέλλον του Λογαριασμού υποθηκεύτηκε από τότε που –με την ανοχή της ηγεσίας του ΣΥΤΑ- επικράτησαν οι ατομικές συμβάσεις έναντι των συλλογικών στις νέες προσλήψεις, καθώς και από την εξάπλωση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων που είχαν ως αποτέλεσμα η πλειοψηφία των συναδέλφων να μένουν εκτός του Λογαριασμού κι αυτός πλέον να αφορά μια κλειστή ομάδα εργαζομένων. Την κατάσταση επιδείνωσαν ακόμα περισσότερο οι διαδοχικές εθελούσιες –εδώ όχι απλά με την ανοχή αλλά με τη συνέργεια της ηγεσίας του ΣΥΤΑ–, με αποκορύφωμα την τελευταία κατά την οποία αποχώρησε το 1/5 περίπου των ασφαλισμένων. Αν συμπεριλάβουμε ακόμα τη μείωση των μισθών που επέφερε και αντίστοιχη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, καθώς και τη μείωση των αποθεματικών από τη συμμετοχή στις ΑΜΚ, τα ελλείμματα που εμφανίζουν οι αναλογιστικές μελέτες μοιάζουν με αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Βάσει του κανονισμού του, το ΛΑΚ είναι λογαριασμός εγγυημένων παροχών και τα εκάστοτε τυχόν ελλείμματα είναι υποχρεωμένη να καλύπτει η Τράπεζα. Βασικό μέλημα της ηγεσίας του ΣΥΤΑ , ωστόσο, είναι να μην πληρώσει τίποτα η Τράπεζα και να απαλλαγεί από κάθε συμβατική υποχρέωσή της. Όμως η φύση του Λογαριασμού είναι τέτοια ώστε η μόνη εναλλακτική είναι να πληρώσουν οι εργαζόμενοι, είτε μέσω του πετσοκόμματος του εφάπαξ, είτε με τη μετατροπή του Λογαριασμού σε καθαρά ανταποδοτικό στη λογική του επαγγελματικού ταμείου, που πρακτικά θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα. Αυτή τη λύση φαίνεται να προκρίνει η ηγεσία του Συλλόγου. Προσπερνώντας ακόμα και τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων που ενέκριναν τη δική τους πρόταση για συνολική επίλυση του ΛΑΚ που θα περιλάμβανε και την εκκρεμότητα του ΛΑΚ Ι (συνταξιοδοτικού), διευκολύνουν την εργοδοσία στο να ξηλώσει ό,τι έχει απομείνει από τα κεκτημένα μας με τη μέθοδο της σαλαμοποίησης
Από εκεί και πέρα στο επικοινωνιακό σκέλος της υπόθεσης (βλ. ανακοίνωση ΣΥΤΑ Νο 13/21-09-2017) δεν μπορεί κανείς να μην παρατηρήσει την εξόφθαλμη αντίφαση. Από τη μια «αγανακτούν» με τη διοίκηση της ΕΤΕ που επιβουλεύεται το λογαριασμό επικούρησης των εργαζομένων της, ενώ ταυτόχρονα ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν το εφάπαξ μας βάσει της ίδιας ακριβώς εργοδοτικής επιχειρηματολογίας περί ελλειμμάτων. Εμφανίζονται ως αλληλέγγυοι σε προωθημένες μορφές αγώνα των συναδέλφων της ΕΤΕ (κατάληψη κεντρικού καταστήματος), ενώ στο εσωτερικό διαχρονικά απορρίπτουν μετά βδελυγμίας ως «ακραίες» πολύ πιο απλές πρακτικές, όπως τη μαζική παρουσία εργαζομένων έξω από κεντρικά κτίρια της Τράπεζας σε απεργίες (της ΓΣΕΕ και όχι του Συλλόγου στον οποίο έχουν την πλειοψηφία), προκειμένου να μη διαταραχτεί η λειτουργία της (κάτι που είναι το ζητούμενο σε μια απεργία και το οποίο αποδέχονται μόνο όταν αφορά τις κινητοποιήσεις σε άλλες τράπεζες). Κατανοούμε ότι βρήκαν την ευκαιρία για ένα «αγωνιστικό» ξέπλυμα πλην όμως ο εργοδοτικός συνδικαλισμός δεν ξεπλένεται τόσο εύκολα. Μπορεί να παριστάνουν τους λέοντες αλλά όλοι ξέρουμε ότι είναι απλά χαμαιλέοντες.
Για τον κανονισμό εργασίας
Στον ένα χρόνο περίπου που ασκεί τα καθήκοντά της η νέα Διοίκηση, έχει γίνει απολύτως σαφές ότι αποσκοπεί στην ιδιωτικοποίηση της Τράπεζας. Μια σειρά από επιθετικές ενέργειες –η μαζική εθελούσια, οι σαρωτικές μειώσεις μισθών, το ντε φάκτο σπάσιμο της Τράπεζας σε καλή και κακή, η συρρίκνωση του δικτύου, η διευθέτηση των δικαστικών και όχι μόνο εκκρεμοτήτων με το χειρότερο τρόπο για τους εργαζόμενους– συντελούν στο να καταστεί η Τράπεζα ελκυστική για τον όποιο υποψήφιο επενδυτή –«σωτήρα». Ο στόχος αυτός προϋποθέτει το ξήλωμα κάθε δικαιώματός μας που θα μπορούσε να του σταθεί εμπόδιο.
Ένα από τα τελευταία αναχώματα στην πορεία αυτή είναι ο Κανονισμός Προσωπικού, όπως φάνηκε και στην περίπτωση των επαπειλούμενων απολύσεων του περασμένου Μάρτη στην αποτροπή των οποίων συνέβαλλε και το προστατευτικό πλαίσιο που αυτός παρέχει. Η εργοδοσία μπορεί προσωρινά να έκανε πίσω, γνωρίζαμε όμως ότι θα επανέλθει. Ξαφνικά η ηγεσία του ΣΥΤΑ, μετά την προτροπή της Διοίκησης, ανακάλυψε την ανάγκη «εκσυγχρονισμού» κι «επικαιροποίησης» του Κανονισμού σε μια εποχή που ξέρουμε ότι οι κατακτήσεις προηγούμενων χρόνων βάλλονται συστηματικά. Ο όποιος νέος Κανονισμός είναι δεδομένο ότι θα περιορίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων, καθιστώντας ανεξέλεγκτο το διευθυντικό δικαίωμα και δίνοντας τη δυνατότητα στην εργοδοσία να προβαίνει σε διαδικασίες fast track, παρακάμπτοντας τα θεσμοθετημένα συμβούλια κι επιτροπές. Με το ισχύον πλαίσιο είναι αναγκασμένη να κινείται στα όρια του Κανονισμού, παρακάμπτοντας π.χ. την προβλεπόμενη διαδικασία προσλήψεων μέσω διαγωνισμού μέσα από το παραθυράκι για «εξαιρετικές περιπτώσεις ιδιαζουσών αναγκών» ή προχωρώντας σε κατ’ ουσία μετακινήσεις με τη μορφή των ανανεωνόμενων δεκαπενθήμερων αποσπάσεων.  Τώρα θέλει να έχει λυμένα τα χέρια ώστε να προχωρά μονομερώς είτε σε απολύσεις είτε σε επιδείνωση των εργασιακών συνθηκών τέτοια που να εξωθεί τους εκάστοτε ανεπιθύμητους σε αποχώρηση (απαλλάσσοντάς την κι από κάθε υποχρέωση καταβολής αποζημίωσης). Σκοπός του νέου κανονισμού εργασίας είναι η αποδυνάμωση του ρόλου των εργαζομένων, με μείωση ή και απαλοιφή του όποιου λόγου έχουν σε ζητήματα προσλήψεων, απολύσεων, πειθαρχικών ποινών, προαγωγών, μετακινήσεων, τοποθετήσεων κ.α.
Άλλωστε παραδείγματα ανάλογων «μεταρρυθμίσεων» έχουμε άφθονα. Στο Δημόσιο Τομέα η «φιλεργατική» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το έχει κάνει ήδη πράξη. Ακόμα περισσότερες ομοιότητες βρίσκουμε στην περίπτωση του ΟΤΕ –που ιδιωτικοποιήθηκε πριν την εποχή της κρίσης– όπου το γερμανικό μονοπώλιο σε συνεργασία με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία φρόντισε με μια μαζική εθελούσια να ξεφορτωθεί το παλιό προσωπικό και τα δικαιώματά του, για να επιβάλλει τις νέες και άθλιες εργασιακές σχέσεις. Στην περίπτωση αυτή, επιστρατεύτηκε και η αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου, από την τότε κυβέρνηση , με το οποίο προβλέπεται ότι όλες οι συμβάσεις που υποκρύπτουν μονιμότητα μετατρέπονται σε συμβάσεις αορίστου χρόνου. H περίπτωση αυτή έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ακουμπά και τη δική μας Τράπεζα, όπου πολλοί συνάδελφοι έχουν συμβάσεις «ορισμένου χρόνου μέχρι συνταξιοδότησης». Μπορεί οι μνημονιακοί νόμοι να είναι όλοι εναντίον του εργαζομένου, το θέμα όμως αν υπερισχύει ο μνημονιακός νόμος ή η αρχική διμερής σύμβαση μεταξύ επιχείρησης και εργαζομένου, δεν έχει κριθεί στα δικαστήρια. Αυτά τα νομικά κωλύματα θέλει να υπερβεί η εργοδοσία με την αλλαγή του κανονιστικού πλαισίου. Έχοντας άλλωστε και τη συνδρομή κυβέρνησης και «θεσμών» που με τον επικείμενο αντισυνδικαλιστικό νόμο θα περιορίζει ασφυκτικά το δικαίωμα στην απεργία, μπορούμε να καταλάβουμε ότι το εργασιακό μέλλον που μας προοιωνίζεται είναι ζοφερό.
Το ζήτημα είναι εξαιρετικά σοβαρό καθώς αφενός δεν αφορά πλέον ένα μέρος αλλά το σύνολο των εργαζομένων (υφιστάμενων αλλά και μελλοντικών) και αφετέρου δε θα έχει περιορισμένη διάρκεια (όπως μια δυσμενής σύμβαση στη λήξη της οποίας μπορούμε να διεκδικήσουμε κάτι από όσα έχουμε χάσει), αλλά θα επηρεάσει το υπόλοιπο του εργασιακού μας βίου.
Το ζητούμενο για εμάς είναι η προάσπιση του κανονισμού και των δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτόν και η διεύρυνσή τους. Όχι η άνευ όρων παράδοσή τους.
Συνένοχοι συνωμότες
Σοβαρό θέμα, επίσης, δημιουργείται με αυτή καθεαυτή τη δομή και τη λειτουργία των συλλογικών οργάνων. Αυτοί που με κάθε ευκαιρία ομνύουν στους θεσμούς στα λόγια ταυτόχρονα απαξιώνουν στην πράξη ένα βασικό θεσμικό όργανο του Συλλόγου (το διοικητικό συμβούλιο), μεταφέροντας τις αρμοδιότητές του σε κλειστές και αδιαφανείς επιτροπές, συστήνοντας έτσι εξωθεσμικά παράκεντρα εξουσίας. Δεν πρόκειται απλώς για ένα ζήτημα τάξης. Είναι ζήτημα ουσίας. Νωπή είναι η εμπειρία της επιτροπής που είχαν συστήσει πέρυσι για τη σύναψη επιχειρησιακής σύμβασης, η οποία επί πολλούς μήνες λειτουργούσε εν κρυπτώ, χωρίς καμία ενημέρωση για τις εργασίες της, μέχρι τον περασμένο Φλεβάρη που ανακοινώθηκε απευθείας η επίτευξη συμφωνίας με τις γνωστές σφαγιαστικές μειώσεις.
Στο εύλογο ερώτημα ποια είναι η σκοπιμότητα των επιτροπών αυτών – από τη στιγμή που με δεδομένη την πλειοψηφία της στο διοικητικό συμβούλιο, η ηγεσία του ΣΥΤΑ μπορεί πρακτικά να επιβάλλει τις όποιες προτάσεις της- η απάντηση είναι απλή. Καθώς δεν αντέχουν ούτε τον έλεγχο ούτε την κριτική, προτιμούν τη σύγχυση και τη συσκότιση ώστε να μην εκτίθενται όταν οι αποφάσεις τους έρχονται σε κραυγαλέα αντίθεση με αυτά που διακηρύσσουν δημόσια. Δεν είναι τυχαίο ότι ούτε καν σε 8μελείς και 12μελείς επιτροπές δε «χωράει» έστω ένας εκπρόσωπος άλλης παράταξης πέραν της δικής τους (θυμίζουμε ότι στο ΔΣ δεν είναι μόνοι τους). Αρχές όπως η διαφάνεια και η λογοδοσία πετάγονται στον κάλαθο των αχρήστων.
Υ.Γ. Είναι γνωστό ότι από τον πρόεδρο του ΣΥΤΑ δε λείπει το θράσος. Ο ίδιος που σε άλλες περιπτώσεις μας παρακινεί να εργαζόμαστε «οικειοθελώς και πέραν του ωραρίου» για το καλό της Τράπεζας, τώρα ξαφνικά ανακαλύπτει κι εξανίσταται για τη μη καταβολή υπερωριών. Όταν κάτι λες ότι το δικαιούσαι αλλά δεν ασκείς αυτό το δικαίωμά σου στην πράξη, τότε απλώς κοροϊδεύεις τον κόσμο. Για μια ακόμη φορά.

Ανακοίνωση της Πρότασης Προοπτικής για το ΔΣ ΣΥΕΤΕ

Ανακοίνωση για το ΔΣ του ΣΥΕΤΕ 22/9

Να συνεχιστεί ο αγώνας για την επικουρική μας σύνταξη!
Να μην επιτρέψουμε συμβιβασμούς και υποχώρηση από την πλειοψηφία του συνδικαλιστικού κινήματος!

Αναντίστοιχη των διαθέσεων των συναδέλφων και των δυνατοτήτων που έδειξε η απεργιακή κινητοποίηση ήταν για άλλη μια φορά η στάση της πλειοψηφίας του ΣΥΕΤΕ, γεγονός που μας γεμίζει ανησυχία.
Συγκεκριμένα, στη συνεδρίαση του ΔΣ του Συλλόγου στις 22/9, την επομένη της απεργίας και της μεγάλης συγκέντρωσης έξω από το Κεντρικό κατάστημα, η εισήγηση που ήρθε από τη ΔΗΣΥΕ και τη ΔΑΚΕ ήταν η συζήτηση για νομικές ενέργειες και τίποτε άλλο. Μπορεί να υπερθεμάτιζαν για την κινητοποίηση, τη μεγαλύτερη απεργία μετά από αρκετά χρόνια, παραδέχτηκαν ότι ο Διευθύνων Σύμβουλος δεν απέσυρε το τελεσίγραφο, ωστόσο αρνήθηκαν να παρθούν αποφάσεις για τη συνέχεια του αγώνα.
Όλη η συνεδρίαση αναλώθηκε στις νομικές ενέργειες του συλλόγου. Συγκεκριμένα, επειδή στις 26/9 εκδικάζεται η έφεση του Συλλόγου που εκκρεμούσε από το 2015 για το ότι ο ΛΕΠΕΤΕ είναι εγγυημένων παροχών, ο πρόεδρος του ΣΥΕΤΕ ανέφερε ότι υπήρχε επιστολή του συλλόγου συνταξιούχων προς το ΣΥΕΤΕ που ζητούσε να αποσυρθεί το δικόγραφο και η οποία τους δέσμευε για να έχουν κοινή στάση. Ταυτόχρονα, πρότεινε στη βάση της απόφασης όλων των συλλόγων τον Μάρτη, των συσκέψεων σε ΟΤΟΕ πριν λίγες μέρες, να καταθέσουν ασφαλιστικά μέτρα και να επανέλθουν με νέα αγωγή.
Σε ερωτήσεις μας πόσο διασφαλισμένοι είμαστε με παραίτηση και ασφαλιστικά μέτρα, με νέα αγωγή κλπ, φυσικά πήραμε την απάντηση ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο στο δικαστήριο σε κάθε περίπτωση και δεν μας εξασφαλίζει κανείς ότι πχ τα ασφαλιστικά θα τα κερδίσουμε, ότι η τράπεζα δεν θα ζητήσει εκδίκαση την Τρίτη, ότι η παραίτηση μπορεί στη νέα αγωγή να λειτουργήσει υπέρ της Τράπεζας κλπ.
Παράλληλα, θέσαμε ερώτημα και για την πρόταση που φαίνεται ότι υπέβαλε ο κ. Φραγκιαδάκης, για επαγγελματικό ταμείο στο ΕΤΕΑΕΠ. Επιβεβαίωσαν την πρόταση αυτή, χωρίς όμως να διευκρινίσουν αν οι ίδιοι και οι συνταξιούχοι τη δέχονται ή όχι.
Ως Πρόταση Προοπτικής, δηλώσαμε ότι ακριβώς γι αυτό το λόγο, επειδή το νομικό πλαίσιο αυτή τη στιγμή είναι εναντίον μας, οι νομικές ενέργειες είναι μια πλευρά που χρειάζεται μεν, όμως δεν είναι η κύρια, και πρέπει να δώσουμε βάρος  στην κλιμάκωση του αγώνα. Άλλωστε, οι ίδιοι μας βεβαίωσαν ότι η Διοίκηση φάνηκε να είναι σε δύσκολη θέση λόγω της μεγάλης απεργίας και συγκέντρωσης.
è Δεν πρέπει να δεχτούμε εκβιασμούς, ούτε από την Τράπεζα ούτε από την κυβέρνηση. Δεν πρέπει να δεχτούμε επαγγελματικό ταμείο, που σημαίνει διπλές εισφορές και μη εγγύηση του κράτους. Προειδοποιήσαμε ότι οι συνάδελφοι δεν θα δεχτούν ξεπούλημα του αγώνα, υπενθυμίζοντας το μεγάλο κούρεμα στην παροχή του Ταμείου Αυτασφάλειας.
Η πρότασή μας ήταν καθαρή και σαφής:
·      Γενικές συνελεύσεις σε κάθε νομό από Δευτέρα 25/9, για ενημέρωση και απόφαση από τους συναδέλφους, εκλογή επιτροπών αγώνα κλπ.  Περιοδείες με διαρκή συνεδρίαση του ΔΣ.
·      Νέα απεργία την Παρασκευή 29/9, ημέρα που η απεργία θα κόστιζε αρκετά στην Τράπεζα (τελευταία ημέρα του μήνα, πληρωμές ΕΝΦΙΑ κλπ). Συγκεντρώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις (Θεσ/κη, Πάτρα, Κρήτη κλπ).
·      Συντονισμό με τα υπόλοιπα σωματεία των τραπεζών καταρχήν, καθότι παντού υπάρχει πρόβλημα με τα επικουρικά, και στη συνέχεια και με άλλους κλάδους που βρίσκονται σε αγώνα για το ασφαλιστικό και τα ταμεία τους. Άνοιγμα στην κοινωνία ενάντια στους πλειστηριασμού της λαϊκής κατοικίας, για να μην αντιμετωπίζουμε κοινωνικό αυτοματισμό.
·      Ενεργοποίηση του απεργιακού ταμείου, για να στηριχτούν οι συνάδελφοι και να υπάρχει ενίσχυση της συμμετοχής στις απεργιακές κινητοποιήσεις.
·      Αιτήματα που να ενώνουν όλους τους συναδέλφους  και πραγματικά να ανατρέψουν τη σημερινή κατάσταση των ελλειμμάτων, για να μη δημιουργείται η στρεβλή εντύπωση ότι αφορά μόνο τους ασφαλισμένους στο Λογαριασμό, όπως κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων όλων των κυβερνήσεων, επομένως και του νόμου του 2005, μαζικές προσλήψεις, αυξήσεις στους μισθούς, κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων στην τράπεζα κλπ.
ΔΗΣΥΕ-ΔΑΚΕ υπερθεμάτιζαν ότι δεν χρειάζεται να αποφασιστεί τίποτα παρά μόνο οι νομικές ενέργειες και είχαν το θράσος να απαιτούν να παρθεί ομόφωνη απόφαση, που για άλλη μια φορά θα εξουσιοδοτούσε το Προεδρείο (όπου συμμετέχουν μόνο ΔΗΣΥΕ-ΔΑΚΕ-ΔΑΣ-ΕΝΙΑΙΑ) για τυχόν απεργία στο μέλλον. Μάλιστα, ο πρόεδρος του Συλλόγου έφτασε στο σημείο να κινδυνολογήσει ότι αν ανοίξει το απεργιακό ταμείο, κινδυνεύει με χρεοκοπία ο Σύλλογος! Άλλοι όμως είναι αυτοί που σπαταλούν τις εισφορές μας...
Η πρότασή τους, που αφορούσε μόνο τις νομικές ενέργειες (παραίτηση από τις 26.9, ασφαλιστικά μέτρα και νέα αγωγή), ψηφίστηκε από ΔΗΣΥΕ-ΔΑΚΕ-ΔΑΣ-Πρωτοβουλία! Η Πρόταση Προοπτικής ήταν η μόνη παράταξη που κατέθεσε  και ψήφισε την παραπάνω αγωνιστική πρόταση , μη συντασσόμενη με την πλειοψηφία. Η Πρωτοβουλία, παρά τις αγωνιστικές κορώνες στα γραπτά, συμφώνησε και ψήφισε την πρόταση των ΔΗΣΥΕ-ΔΑΚΕ και όχι την αγωνιστική πρόταση που καταθέσαμε, δηλώνοντας ενδιαφέρον να έχουν λόγο στην αγωγή. Η δε Ενιαία είχε αποχωρήσει πριν την ψηφοφορία χωρίς να θέσει κάποια πρόταση, ενώ ο Πρόεδρος ενημέρωσε ότι τηλεφωνικά η επικεφαλής δήλωσε ότι τα μέλη της Ενιαίας θα συνταχθούν με ό,τι αποφασίσει η πλειοψηφία!
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Είναι στο χέρι μας να μην επιτρέψουμε στη Διοίκηση να πραγματοποιήσει τα σχέδιά της. Είναι στο χέρι μας να μην αφήσουμε να πάει χαμένο το πρώτο βήμα που έγινε με την απεργία της 21/9. Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας για έναν αληθινά μεγάλο αγώνα, που να αγγίξει τον κλάδο και την κοινωνία. Να μην απογοητευτούμε, αλλά να κάνουμε το θυμό μας δημιουργία και αγώνα με νίκη.
Από πλευράς μας, θα ενημερώνουμε τους συναδέλφους για όλες τις εξελίξεις και δεν θα κρύψουμε τίποτα. Θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να κινητοποιήσουμε τους συναδέλφους και να εμποδίσουμε την πλειοψηφία του ΣΥΕΤΕ και τους άλλους Συλλόγους να υποχωρήσουν και να τα βρουν με τη Διοίκηση, στη γνωστή λογική του μη χείρον βέλτιστον. Δεν χαρίζουμε τίποτα, διεκδικούμε όλα τα δικαιώματά μας και το δίκιο μας!
25/9/2017
 6980925499, 6936548328, 6946465296, 6948788704, 19923, 74306, 79836, 83908

Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2017

Ανακοίνωση της Πρότασης Προοπτικης για το λογαριασμο επικουρησης

Η Διοίκηση της ΕΤΕ επιτίθεται
ξανά στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα!

     Μέσα στο καλοκαίρι, όπως συνηθίζουν κυβερνήσεις και εργοδότες, ο κος Φραγκιαδάκης ανακοίνωσε με επιστολή - τελεσίγραφο προς τους συνταξιούχους της ΕΤΕ ότι η Διοίκηση δεν προτίθεται να καλύπτει πλέον τα ελλείμματα του λογαριασμού επικούρησης μετά τον Οκτώβρη, και προτείνει να ενταχθεί στο ενιαίο επικουρικό ταμείο. Μετά τη μεγάλη μείωση 40% στην παροχή του εφάπαξ, μετά τους ελλειμματικούς προϋπολογισμούς στο ΤΥΠΕΤ και τις περικοπές στις παροχές του, αλλά και μετά τις μειώσεις των κύριων συντάξεων, ήρθε και η σειρά για την επίθεση στο Λογαριασμό Επικούρησης. Για την Τράπεζα, ο λογαριασμός δεν είναι εγγυημένων παροχών και δεν έχει υποχρέωση να καταβάλλει τα ελλείμματα, άσχετα αν η ίδια ευθύνεται κυρίως για αυτά.

Πώς φτάσαμε ως εδώ;
     Έχει αξία να δούμε τις αιτίες για τη σημερινή κατάσταση, ώστε να οδηγηθούμε στο τι πρέπει να γίνει για να αποτραπεί η νέα επίθεση στις επικουρικές μας συντάξεις και πώς θα το πετύχουμε. 
➢ Η σημερινή ελλειμματική κατάσταση του Λογαριασμού Επικούρησης οφείλεται καταρχήν στον αντεργατικό αντιασφαλιστικό νόμο Αλογοσκούφη του 2005, ο οποίος απάλλαξε τις τράπεζες από πολλές υποχρεώσεις τους έναντι των επικουρικών ταμείων τους αφού όρισε ότι οι νέοι εργαζόμενοι μετά το 2005 δεν θα εντάσσονται στα επικουρικά των τραπεζών, αλλά στο επικουρικό του ΙΚΑ. Οι τραπεζίτες κέρδισαν αρκετά εκατομμύρια από τη μείωση της εργοδοτικής εισφοράς, αφού πχ η Εθνική καταβάλλει 9% στο ΛΕΠΕΤΕ για τους παλιούς εργαζόμενους και μόλις 3,5% για τους προσληφθέντες μετά το 2005. Γι΄ αυτό έγινε άλλωστε και η μεγάλη απεργία των τραπεζοϋπαλλήλων των 17 εργάσιμων ημερών το 2005. Η διακοπή εισροών στο Λογαριασμό, η διαρκής μείωση των ασφαλισμένων και η εύλογη αύξηση των συνταξιούχων άρα και των εκροών, ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι θα οδηγούσαν σε μη δυνατότητα καταβολής συντάξεων.
➢ Η πολιτική της τράπεζας έχει οδηγήσει στη ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης του ΛΕΠΕΤΕ. Οι εθελούσιες και η μείωση του προσωπικού κατά χιλιάδες, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις με χιλιάδες εργαζόμενους εκτός των ασφαλιστικών ταμείων (ενοικιαζόμενοι, ειδικοί συνεργάτες, συμβασιούχοι κλπ) και οι μειώσεις μισθών που ζήτησε και έλαβε (περικοπή επιδομάτων, μείωση μισθού μέσω επιχειρησιακής και κλαδικής σύμβασης) αφαίρεσαν εκατομμύρια εισφορών από το Λογαριασμό. Ταυτόχρονα, η Διοίκηση είχε την διαχείριση του Λογαριασμού και επομένως ευθύνεται για το τζογάρισμα των αποθεματικών σε μετοχές, τη συμμετοχή στις ΑΜΚ, με αποτέλεσμα την εξαϋλωση της περιουσίας του, αλλά και τη δανειοδότηση από άλλη τράπεζα για να συμμετάσχει στις ΑΜΚ! Όλα αυτά δικαιολογούν το χαρακτηρισμό για «μεγάλο ριφιφί της ΕΤΕ». 
➢ Φτάσαμε λοιπόν στο 2017 με τους εν ενεργεία ασφαλισμένους στο επικουρικό να είναι μόλις 4.912 (από τους 9.486 ενταγμένους στον κανονισμό εργασίας) και οι συνταξιούχοι που λαμβάνουν επικουρική σύνταξη να είναι 16.500. Με το μηνιαίο έλλειμμα να είναι περίπου 7,5 εκατομμύρια ευρώ, που κατέβαλλε η τράπεζα. Παράλληλα, υπάρχουν και πολλά μεγαλοστελέχη που εκτός από τις παχυλές αποζημιώσεις που εισέπραξαν για την πρόωρη αποχώρησή τους από την τράπεζα λαμβάνουν ακόμη και 1300 € το μήνα από το ταμείο.
Οι ευθύνες του συνδικαλιστικού κινήματος είναι τεράστιες
     Όλα τα παραπάνω τα γνώριζαν οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, και των εν ενεργεία και των συνταξιούχων. Καλλιεργούσαν όμως τον εφησυχασμό! Οι του ΣΥΕΤΕ μας έλεγαν μέχρι και πριν λίγους μήνες επί λέξει: «Δεν υπάρχει πρόβλημα κανένα, η Διοίκηση καταβάλλει τα χρήματα και θα συνεχίσει». Κανένα ενδιαφέρον να αντιστραφεί η κατάσταση του Λογαριασμού αλλά και το γενικότερο κλίμα με τις εργοδοτικές επιθέσεις να συνεχίζονται. Όταν τα τελευταία χρόνια με τους μνημονιακούς νόμους πετσοκόβονταν οι συντάξεις όλων των συνταξιούχων, όταν τα ταμεία των άλλων τραπεζών επίσης εμφάνιζαν σοβαρά προβλήματα και μειώθηκαν οι επικουρικές συντάξεις (πχ Εμπορικής, ΤΑΠΙΛΤΑΤ κλπ), ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ παζάρευαν στους διαδρόμους να μείνει το δικό μας επικουρικό απέξω. Πρόσφεραν εργασιακή ειρήνη στην Εθνική μην ξεσηκώνοντας τους συναδέλφους και αρνούμενοι να οργανώσουν απεργίες.
     Είναι οι ίδιοι που ήταν υπέρ της πανστρατιάς για την ΑΜΚ του 2013, υπέρ του «Μένουμε Ευρώπη» και υπέρ του «πάση θυσία στο ευρώ». Τι έχουν να πουν τώρα που ήρθε η σειρά του ΛΕΠΕΤΕ να θυσιαστεί; Στην τελευταία εθελουσία, όταν κάποιοι συνταξιούχοι έκαναν ασφαλιστικά μέτρα για να προστατευθεί ο ΛΕΠΕΤΕ και το Ταμείο Αυτασφάλειας, μας χλεύαζαν που τους υποστηρίζαμε και έλεγαν ότι «οι συνταξιούχοι δεν καταλαβαίνουν».
     Ακόμα και μέχρι σήμερα μας έλεγαν ότι θα εξαιρεθούμε! Λες και ζούνε στον δικό τους κόσμο όλα αυτά τα χρόνια που προηγούμενες κυβερνήσεις όπως και η σημερινή με τη μέθοδο της σαλαμοποίησης έκαναν και κάνουν το χατίρι των εργοδοτών και κατάφεραν πλήγματα σε κάθε ταμείο άλλα και στο ασφαλιστικό σύστημα συνολικά. Δεν ήξεραν ότι θα έρθει και η δική μας η σειρά; Όταν υπέγραφαν την επιχειρησιακή σύμβαση που ήθελε η Διοίκηση (για την οποία πανηγύριζαν ότι διασφάλισαν όλα μας τα δικαιώματα και διακινούσαν φωτογραφίες με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της τράπεζας) γιατί αρνούνταν να θέσουν ζητήματα ασφαλιστικά; Τον Μάρτη, πήραν ομόφωνη απόφαση συνδικαλιστές εν ενεργεία και συνταξιούχοι (ΣΥΕΤΕ, ΣΕΠΕΤΕ, ΣΥΤΑΤΕ, Σύλλογος Συνταξιούχων), με συναίνεση όλων των παρατάξεων, να ματαιωθεί το δικόγραφο της έφεσης του Συλλόγου ότι ο λογαριασμός είναι εγγυημένων παροχών. Η Πρόταση Προοπτικής και δεν κλήθηκε να συμμετέχει και ήταν η μόνη κίνηση που, μόλις ενημερώθηκε γι αυτό, έθεσε το ζήτημα τον Ιούνιο στη συνεδρίαση του ΣΥΕΤΕ και προειδοποίησε ότι η στάση αυτή βόλευε αποκλειστικά την τράπεζα. 
     Σήμερα, οι παρατάξεις της πλειοψηφίας (ΔΗΣΥΕ, ΔΑΚΕ, ΔΑΣ) αρνούνται να θέσουν τις αιτίες που οδήγησαν στην κατάσταση αυτή και να αγωνιστούν για να την ανατρέψουν. Άλλωστε όλα αυτά τα χρόνια έμαθαν να “βάζουν πλάτη”. Η ανακοίνωση του ΣΥΕΤΕ πριν λίγες ημέρες είναι ακριβώς αυτό. Μη λέγοντας τίποτα απολύτως για την ταμπακιέρα, ρίχνει το βάρος σε νομικίστικα επιχειρήματα. Λες και το σημερινό νομοθετικό πλαίσιο αφήνει περιθώρια να κερδίσουμε. Λες και το σημαντικό είναι πώς ονομάζουμε το επικουρικό (δηλαδή λογαριασμό εγγυημένων παροχών ή ταμείο). Τόσο εθελοτυφλούν οι συνδικαλιστές συνταξιούχοι, που τόσα χρόνια βαυκαλίζονταν ότι θα μείνουν αλώβητοι από τους αντιασφαλιστικούς νόμους που έπληξαν όλη την εργατική τάξη και δεν συμμετείχαν στους μεγάλους αγώνες ενάντια σε αυτούς. Λες και χωρίς πραγματικό αγώνα και συντονισμό της δράσης υπάρχει περίπτωση να κάνει πίσω η τράπεζα κι ο κάθε εργοδότης, είτε αυτός είναι το κράτος είτε ιδιώτης.
     Διακινούνται μέχρι και απόψεις που υποστήριζαν να κρύβουμε το θέμα, να μη δημοσιοποιήσουμε την επίθεση της τράπεζας, να τα βρούμε μεταξύ μας “οικογενειακά” (!) γιατί η τράπεζα είναι φίλη μας (!!!), να μη μαθευτεί παραέξω ότι παίρνουμε 14 επικουρικές το χρόνο και άλλα τέτοια “ωραία και χαριτωμένα”. Μα τον αρνητικό κοινωνικό αυτοματισμό που επικαλούνται τον δημιουργεί ακριβώς αυτή η ακραία συντεχνιακή άποψη που έχουν ο ΣΥΕΤΕ και οι υπόλοιποι σύλλογοι, όπως και ο σύλλογος συνταξιούχων. Δηλαδή ότι δεν είμαστε εργαζόμενοι όπως οι άλλοι και ότι θα βγαίνουμε κερδισμένοι αν στηρίζουμε τους εργοδότες μας. Να σώσουμε μόνο το τομάρι μας κι ας καταστρέφεται όλη η υπόλοιπη εργατική τάξη. Αυτοί στρέφουν την κοινωνία εναντίον μας, η ΟΤΟΕ και οι σύλλογοι, όταν αρνούνται να συνταχθούν με την κοινωνία για τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και παίρνουν το μέρος των τραπεζιτών, όταν δεν βγάζουν δημόσια όλα τα στοιχεία που έχουν για τα θαλασσοδάνεια και την καταστροφική πολιτική των τραπεζών που φορτώθηκε στις πλάτες των εργαζόμενων και ολόκληρου του λαού με τις ανακεφαλαιοποιήσεις δισεκατομμυρίων. 
Κοινός αγώνας με όλους τους εργαζόμενους για ένα δίκαιο ασφαλιστικό 
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες
Η συνολική επίθεση του κεφαλαίου στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, μέσα από τους αντιασφαλιστικούς νόμους πριν και εν μέσω μνημονίων, ήταν σίγουρο ότι δεν θα αφήσει κανένα ταμείο απείραχτο. Όταν το ΕΚΑΣ έχει σχεδόν εξαφανιστεί, όταν τα επικουρικά έχουν φτάσει σε επιδόματα κηδείας με συνεχείς μειώσεις όλα αυτά τα χρόνια, όταν έχουν εξαφανίσει τα αποθεματικά από όλα τα ταμεία και όταν μειώνονται συνεχώς οι εργοδοτικές εισφορές, ήταν σίγουρο ότι οι τραπεζίτες θα επιδίωκαν τη μείωση του εργατικού κόστους και στα ασφαλιστικά –επικουρικά ταμεία. Και φυσικά δεν εξαιρείται η Εθνική τράπεζα, που μεθόδευσε όλα αυτά τα χρόνια τη σημερινή κατάσταση. 
Η αντίθεσή μας στην εξέλιξη αυτή δεν γίνεται από συντεχνιακή σκοπιά ή για να μην εξισωθούμε προς τα κάτω με τους άλλους εργαζόμενους με τους οποίους άλλωστε μας ενώνουν κοινά συμφέροντα. Αλλά από τη σκοπιά ότι αυτό θα σημάνει χειροτέρευση των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων και νέα κέρδη για την τράπεζα. Το βασικό δεν είναι η μορφή, όπως κάποιοι λανθασμένα και μυωπικά υπερασπίζονται και καταλήγουν πχ σε στόχους να μείνει το ταμείο πάση θυσία ακόμα και με μείωση συντάξεων αλλά το περιεχόμενο, δηλαδή ΤΙ ΣΥΝΤΑΞΗ ΘΕΛΟΥΜΕ. Για να μην πάνε χαράμι οι πολύ υψηλές εισφορές μας αλλά κι η εισφορά του εργοδότη που κι αυτή κομμάτι του μισθού μας είναι. Γι΄ αυτό, εξακολουθούμε να θεωρούμε ότι πρέπει να είναι διεκδικητικό αίτημα όλου του κλάδου το ενιαίο επικουρικό ταμείο τραπεζοϋπαλλήλων, στην κατεύθυνση ενός ενιαίου ταμείου όλων των εργαζομένων, με αξιοπρεπείς συντάξεις για όλους. Για να μην κερδίσει κι άλλο το κεφάλαιο και για να σταματήσουμε την εκμετάλλευση μέσα από οργανωμένους αγώνες. 
Δεν θα πληρώσουμε εμείς τις ζημιές τους! Τα ελλείμματα στα ταμεία τα δημιούργησαν η Εθνική κι όλοι οι εργοδότες. Πόσα εκατομμύρια έχει γλιτώσει η Εθνική από το 2005, κλεμμένα ουσιαστικά από τον ΛΕΠΕΤΕ, θα υπολογιστεί από τους υπευθύνους; Η εισφορά είναι κομμάτι του μισθού μας και δεν τη χαρίζουμε!
Μπορούμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση με κατάργηση του αντιασφαλιστικού νόμου Αλογοσκούφη 2005, με προσλήψεις εργαζομένων μέσω κανονισμού και κατάργηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, με αυξήσεις στους μισθούς μας. Αυτά πρέπει να διεκδικήσουμε. Ήδη ο πρόεδρος της ΟΤΟΕ έκανε λόγο για ταμειακή διευκόλυνση στο ΔΣ του ΣΥΕΤΕ, όπως ισχυρίζεται και η τράπεζα. Αν οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ έχουν ήδη αρχίσει να σκέφτονται την περικοπή των συντάξεων και να “τα βρούνε” με την τράπεζα σε «ρεαλιστικά σενάρια», ένα έχουμε να τους πούμε: άλλα παραμύθια πως αυτό είναι ό,τι καλύτερο για εμάς, όπως όλες οι ήττες που μας έχετε φέρει, δεν θα δεχθούμε.! Ρεαλιστικό είναι ότι η τράπεζα προσλαμβάνει συνεχώς Καραμούζηδες από την αγορά, ταΐζει εταιρείες με εκατομμύρια, χαρίζει δάνεια σε μεγαλοεπιχειρηματίες και εμείς συνεχώς χειροτερεύουμε! Όλα αυτά δείχνουν ότι λεφτά υπάρχουν και η τράπεζα θέλει να τα κάνει περισσότερα μέσα από τη δική μας αφαίμαξη. 
Αγώνας στα χέρια μας κάνοντας πέρα τον υποταγμένο συνδικαλισμό
Επιμένουμε (και αυτήν την πρόταση καταθέσαμε και στο ΔΣ στη συνεδρίαση της 31/8) ότι δεν έχουμε άλλο δρόμο από έναν καλά οργανωμένο αγώνα. Με συνελεύσεις σε κάθε νομό τον Σεπτέμβρη, για να ενημερωθούν και να αποφασίσουν οι εργαζόμενοι, πριν σταματήσει να καταβάλλει η Εθνική το έλλειμμα. Με απεύθυνση σε όλους τους εργαζόμενους, νέους και παλιούς, με αιτήματα που να μας ενώνουν όλους. Με επιτροπές αγώνα, διαρκή συνεδρίαση του ΔΣ, συντονισμό με συνταξιούχους και όλους τους τραπεζοϋπαλλήλους, αλλά και με άλλους κλάδους, σε κοινό μέτωπο με κοινές συνελεύσεις και συγκεντρώσεις. Με κλιμάκωση του αγώνα, όχι μια απεργία τουφεκιά και τίποτα άλλο. Όχι με συντεχνιακά αιτήματα και απόψεις που μας απομονώνουν από τους άλλους εργαζόμενους και συνταξιούχους. Τα νομικίστικα επιχειρήματα δεν είναι προς το συμφέρον μας έτσι όπως είναι το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο. Πρέπει να το ανατρέψουμε για να πετύχουμε νίκη υπέρ των εργαζόμενων. Άνοιγμα τώρα στην κοινωνία, με συμμετοχή στα κινήματα ενάντια στους πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας, που αφορούν όλη την εργατική τάξη. Δυναμικός εργατικός αγώνας, καταλήψεις, προειδοποιητική απεργία.
Η πλειοψηφία του ΔΣ του ΣΥΕΤΕ (ΔΗΣΥΕ-ΔΑΚΕ-ΔΑΣ) παρότι υπήρχε πρόταση για απεργία στις 26/9, ημέρα που εκδικάζεται η έφεση του Συλλόγου ενάντια στην τράπεζα, αρνήθηκε να παρθεί απόφαση στο ΔΣ και αδιαφόρησε για τις προτάσεις μας. Και λίγες ημέρες αργότερα, το Προεδρείο αποφάσισε μαζί με άλλους συλλόγους και ανακοίνωσε απεργιακή κινητοποίηση στις 21/9. Μα τόσο πολύ δεν θέλουν να παίρνει αποφάσεις το ΔΣ του Συλλόγου και να είναι απλά διακοσμητικό; Τόσο πολύ θέλουν να λειτουργούν γραφειοκρατικά χωρίς συνελεύσεις για να εμπλακεί ο κόσμος; 
Δεν μπορούμε να έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στους συνδικαλιστές αυτών των παρατάξεων και δεν ξεχνάμε φυσικά ότι αποφάσισαν πριν λίγα χρόνια το κούρεμα του εφάπαξ μας κατά 40%. Δεν πρέπει να αφήσουμε τον αγώνα μας να τον διαχειριστεί το Προεδρείο του ΣΥΕΤΕ. Καλούμε τους συναδέλφους να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, με συνελεύσεις και δυναμική παρουσία. Πρώτο βήμα και απάντηση στην επίθεση της Διοίκησης είναι η μαζική συμμετοχή στην απεργία της 21/9 και η συμμετοχή στις συγκεντρώσεις. Η απεργία μας αφορά όλους, καθώς και το ΤΥΠΕΤ απειλείται από ενδεχόμενη μείωση των επικουρικών συντάξεων ενώ ένα ηχηρό μήνυμα πρέπει να σταλεί στην εργοδοσία ακόμη κι από τους ελαστικά εργαζόμενους. 
Απεργούμε και παλεύουμε για:
✓ Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ.
✓ Να ενταχθούν στο ΛΕΠΕΤΕ όλοι οι εργαζόμενοι στην Εθνική, και οι μετά το 2005. Καμιά διάκριση εις βάρος των νέων συναδέλφων.
✓ Να καταργηθούν όλες οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις και να ασφαλίζονται σε ΛΕΠΕΤΕ και ΤΥΠΕΤ όλοι οι εργαζόμενοι που σήμερα είναι εκτός. 
✓ Να προσληφθούν με δημόσιο διαγωνισμό χιλιάδες συνάδελφοι, για να καλυφθούν τα κενά και να αντιστραφεί ο αρνητικός συσχετισμός εργαζόμενων-συνταξιούχων.
✓ Να αυξηθούν οι μισθοί μας, να φύγουν κουτάκια και περικοπές, να πληρώνονται όλες οι υπερωρίες, όχι σε μπόνους και έκτακτες αμοιβές, για να αυξηθούν οι εισφορές και να μη χάνεται ούτε ένα ευρώ από το επικουρικό 
✓ Να αυξηθούν και να επανέλθουν τα δώρα στις κύριες συντάξεις, να επανέλθουν τα ηλικιακά όρια για σύνταξη, για τραπεζοϋπαλλήλους και όλους τους εργαζόμενους. 
✓ Να αυξηθεί η εργοδοτική εισφορά που συνεχώς μειώνεται, να πληρώσουν οι εργοδότες και το κράτος για τα ελλείμματα που δημιούργησαν. 


ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 21/9 ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ!
ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ!

Σεπτέμβριος 2017

e-mail:protasiprooptikis@gmail.com, Ιστοσελίδα:www.protasiprooptikis.blogspot.com