Συνεχίζοντας το αντεργατικό κρεσέντο
όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, η κυβέρνηση της ΝΔ μέσω του λεγόμενου «αναπτυξιακού
πολυνομοσχεδίου» επιχειρεί να επιβάλει με σαρωτικό τρόπο μια σειρά από
ανατροπές προς όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος των εργαζόμενων, της δημόσιας
περιουσίας και του περιβάλλοντος. Το
ιδεολόγημα «των επενδύσεων που θα φέρουν την ανάπτυξη» ως πανάκεια με την οποία
όλοι θα βγούμε κερδισμένοι θρυμματίζεται καθώς γίνεται σαφές ότι αυτή η
ανάπτυξη έχει άλλο περιεχόμενο και
διαφορετική σημασία για εργοδότες κι εργαζόμενους.
Γα το κεφάλαιο η «ανάπτυξη» έχει ως
προϋπόθεση την πλήρη αποσάθρωση των
εργασιακών σχέσεων και το σάρωμα των όποιων προστατευτικών για τους
εργαζόμενους ρυθμίσεων έχουν απομείνει καθώς αυτές θεωρούνται ως «αντικίνητρα
για επενδύσεις».
Στην κλίνη του Προκρούστη μπαίνουν
καταρχήν οι συλλογικές συμβάσεις με μια σειρά διατάξεων:
·
Καθίσταται απόλυτη η υπεροχή των
επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων εργασίας έναντι των κλαδικών συλλογικών
συμβάσεων εργασίας δίνοντας τη δυνατότητα εξαίρεσης σε επιχειρήσεις που
αντιμετωπίζουν «σοβαρά οικονομικά προβλήματα». Τα κριτήρια με τα οποία θα
ορίζονται οι επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα θα θεσπίζονται
αποκλειστικά από τον υπουργό με την
έκδοση απόφασης. Στην πράξη το μόνο που αρκεί για να επικαλεστεί μια επιχείρηση «οικονομικά
προβλήματα» είναι ένας «ξύπνιος» λογιστής.
·
Προβλέπεται ότι οι τοπικές συλλογικές
συμβάσεις εργασίας υπερισχύουν των εθνικών κλαδικών συλλογικών συμβάσεων
εργασίας.
·
Μπαίνουν νέα εμπόδια στην επεκτασιμότητα των
συλλογικών συβάσεων εργασίας στη βάση των προβλημάτων που δήθεν αντιμετωπίζουν
οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις και τον κίνδυνο των επιπτώσεων από την
επεκτασιμότητα στον ανταγωνισμό των επιχειρήσεων. Στο όνομα αυτών των
προβλημάτων, θα μπορούν να εξαιρούνται επιχειρήσεις από την επεκτασιμότητα.
Αυτό θα γίνει με υπουργική απόφαση, μετά από γνώμη του Ανώτατου Συμβούλιου
Εργασίας (είναι επταμελές και τα πέντε μέλη τα ορίζει η κυβέρνηση!).
Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι με αυτές τις διατάξεις η επεκτασιμότητα στην
ουσία καθίσταται νεκρό γράμμα.
·
Δίνεται η δυνατότητα να εξαιρούνται
επιχειρήσεις από τη σύναψη πλήρων εθνικών, κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών
συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Στο όνομα και πάλι «σοβαρών οικονομικών
προβλημάτων» δίνεται η δυνατότητα να μπαίνουν στις συλλογικές συμβάσεις ειδικοί
όροι ή να αφαιρούνται συγκεκριμένοι όροι που αναφέρονται σε δικαιώματα των
εργαζόμενων.
·
Συρρικνώνεται ακόμη περισσότερο το ήδη
κουτσουρεμένο δικαίωμα των εργαζόμενων να προσφεύγουν μονομερώς στη διαιτησία.
Για
να θωρακιστεί αυτό το αντεργατικό πλαίσιο, η κυβέρνηση προβαίνει και στη θέσπιση
ρυθμίσεων που στρέφονται άμεσα εναντίον της συνδικαλιστικής δράσης:
·
Δημιουργείται «Μητρώο
Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων» στο υπουργείο Εργασίας με στόχο το
ηλεκτρονικό φακέλωμα των συνδικαλισμένων εργαζόμενων και τον έλεγχο των
σωματείων.
·
Σε συνέχεια του απεργιοκτόνου
νόμου Αχτσιόγλου με τον οποίο απαιτείται το 50%+1 των μελών για
να παρθεί απόφαση για απεργία στα πρωτοβάθμια σωματεία, το σχέδιο νόμου της ΝΔ προβλέπει ηλεκτρονική ψηφοφορία στις διαδικασίες λήψης
αποφάσεων για τη διεξαγωγή απεργίας των πρωτοβάθμιων σωματείων. Ο στόχος προφανής:
να χτυπηθεί το βασικό και δημοκρατικότερο όπλο οργάνωσης, συζήτησης, και
ζύμωσης των εργαζομένων που είναι η Γενική Συνέλευση. Θέλουν συνδικάτα
παροπλισμένα, χωρίς εσωτερική ζωή και λειτουργία κι εργαζόμενους έρμαια της
προπαγάνδας των κυρίαρχων ΜΜΕ που θα ψηφίζουν διαδικτυακά από τον καναπέ εν
είδη τηλεφωνικής δημοσκόπησης.
Πέρα από
τα παραπάνω που είναι προφανή και μας αφορούν άμεσα ως κλάδο, υπάρχουν και
αμέτρητες «ουρές» που θα πρέπει να
λάβουμε σοβαρά υπόψη καθώς θα τις βρούμε μπροστά μας. Όταν π.χ. προβλέπονται
κυρώσεις για τους έντιμους δημόσιους υπαλλήλους που θα «καθυστερούν τις
επενδύσεις» επειδή δεν θα συναινούν στην
κατάφωρη παραβίαση κάθε έννοιας νομιμότητας, μπορούμε να πιστεύουμε ότι
θα μείνουν στο απυρόβλητο οι συνεπείς τραπεζοϋπάλληλοι που θα κρίνουν ως
επισφαλή τη δανειοδότηση μιας επένδυσης;
Είναι
λοιπόν άμεση ανάγκη να υπάρξει αποφασιστική, μαζική κι ενωτική απάντηση από
πλευράς μας. Μια απάντηση που θα πηγαίνει πέρα από το επίπεδο της συμβολικής
διαμαρτυρίας στο οποίο στο οποίο περιορίζεται η – πλήρως ελεγχόμενη από κράτος
κι εργοδότες – συνδικαλιστική γραφειοκρατία που αυτή τη φορά ξεπέρασε και το
χειρότερο εαυτό της. Η θλιβερή ηγεσία της ΓΣΕΕ έπαψε να τηρεί και τα στοιχειώδη
προσχήματα: σαμποτάρει την αυριανή κινητοποίηση ξεκινώντας το γνωστό γαϊτανάκι
με τις ημερομηνίες, επιδιώκει να τορπιλίσει το συντονισμό και τη συσπείρωση των
εργαζόμενων και λειτουργεί πλέον ανοιχτά απεργοσπαστικά. Τον αγώνα για την απόκρουση της επίθεσης, την υπεράσπιση των
δικαιωμάτων μας και την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας πρέπει να τον
πάρουμε στα χέρια μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου