Ανακοίνωση για την αξιολόγηση

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Μικρό το καλάθι και φέτος

Μετά την τεχνητή ευφορία της εορταστικής περιόδου, όπου όλοι οι διοικούντες την Τράπεζα μάς έστειλαν τις θερμές ευχαριστίες τους για την προσπάθεια που καταβάλλαμε κατά το προηγούμενο έτος και τις ακόμα πιο θερμές ευχές τους για το νέο, είναι πλέον καιρός για προσγείωση στην πραγματικότητα. Κι αυτή, όσον αφορά τον κλάδο μας, είναι ότι πέρα από τα όμορφα αναπτυξιακά παραμυθάκια, οι τράπεζες για να διατηρήσουν και να αυξήσουν την κερδοφορία τους κινούνται σε δύο βασικά άξονες:

·       Στη διαρκή επιβολή νέων (και αύξηση των υφιστάμενων) προμηθειών στο συναλλακτικό κοινό, και δη για υπηρεσίες που διαρκώς χειροτερεύουν

·       Στη μείωση του λειτουργικού (βλέπε μισθολογικού) κόστους.

Κι αν για το πρώτο σκέλος δε χρειάζονται και πολλές επεξηγήσεις καθώς επιβεβαιώνεται εύκολα τόσο από την προσωπική μας εμπειρία (είτε ως εργαζόμενοι είτε ως πελάτες) από συναλλαγές όσο και από το τιμολόγιο προμηθειών που αναθεωρείται ανά δεκαήμερο, για το δεύτερο θα πρέπει να αναφερθούμε λίγο εκτενέστερα.

Την περίοδο αυτή λοιπόν τρέχουν στην τράπεζα δύο έργα που σχετίζονται άμεσα με το σκοπό της περικοπής του λειτουργικού κόστους μέσω της μείωσης του προσωπικού. Το πρώτο έχει να κάνει με τη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, με σχετικά εξουσιοδοτημένες επιτροπές στελεχών να επεξεργάζονται αρχικά την επιλογή αναδόχου και εν συνεχεία την υποστηρικτική διαδικασία. Όπως έχουμε διαπιστώσει στην πράξη από ανάλογες διεργασίες που έγιναν τελευταία σε άλλες τράπεζες, η ανάθεση των εργασιών σήμανε και την απομάκρυνση των εργαζομένων με τρόπους περισσότερο (π.χ. Πειραιώς) ή λιγότερο (π.χ. Eurobank) βίαιους. Εμείς (και όχι μόνο) εκτιμούμε ότι οι εργαζόμενοι που απασχολούνται στις σχετικές με το αντικείμενο διευθύνσεις δεν περισσεύουν και μπορούν κάλλιστα να αξιοποιηθούν σε πολλά διαθέσιμα πόστα, όπως π.χ. στο γυμνό από κόσμο δίκτυο των καταστημάτων με τα άδεια γραφεία· να μην ταλαιπωρείται κι ο προσωπάρχης μας να βγάζει αποσπάσεις κάθε μέρα… Από την άλλη δεν αρκεί βέβαια να το λέμε και να συμφωνούμε αναμεταξύ μας, χρειάζεται οργανωμένη συλλογική παρέμβαση και διεκδίκηση για να μη γίνουν κάποιοι από εμάς “παράπλευρες απώλειες”. Κι επειδή η κατάτμηση των τραπεζικών (και όχι μόνο) επιχειρήσεων, μέσω της περαιτέρω απόσχισης κλάδων, δραστηριοτήτων και υπηρεσιών πρόκειται να συνεχιστεί και σε άλλους τομείς, δεν έχει κανείς μας την πολυτέλεια να θεωρήσει ότι αυτό αφορά μονάχα “κάποιους άλλους”.

Ραντεβού στα τυφλά

Το δεύτερο project που προβάλλεται με διθυραμβικούς τόνους και μάλιστα παρουσιάζεται σαν να πρόκειται για ικανοποίηση δικού μας αιτήματος, είναι η εισαγωγή του νέου συστήματος αξιολόγησης. Ωστόσο, ακόμα και οι πλέον καλοπροαίρετοι που πιθανά ήλπιζαν ότι με ένα νέο αξιοκρατικό σύστημα θα αναγνωριστεί η προσπάθειά τους και θα ανταμειφθεί η προσφορά τους, δεν μπορεί παρά να μούδιασαν με το ηλεκτρονικό μήνυμα της ΔΑΔ της 30/01 για το πρόγραμμα ατομικών συναντήσεων με εξειδικευμένους εξωτερικούς συμβούλους. Να θεωρήσουμε δηλαδή ότι η Τράπεζα, που διαθέτει πλήρη φάκελο με όλες τις πληροφορίες για τα προσόντα και τις δεξιότητες του καθενός (τίτλοι σπουδών, βαθμοί, εργασιακή εμπειρία κτλ), που μας απασχολεί επί δεκαετίες σε θέσεις που η ίδια μας τοποθετεί κατά την απόλυτη κρίση της για εργασία που υπόκειται σε διαρκή και καθημερινό έλεγχο και για την οποία λαμβάνει και ανατροφοδότηση από το κοινό, δεν μπορεί να μας αξιολογήσει και χρειάζεται το πόρισμα μιας συνέντευξης από κάποιον «ειδικό»;

Τόση αριστεία πώς να την αντέξεις;

Ποιοι είναι όμως αυτοί οι ειδικοί που θα μας κρίνουν; Από τα στοιχεία που είναι διαθέσιμα στην “περίτεχνη” ιστοσελίδα τους, η αλήθεια είναι ότι δεν εντυπωσιαστήκαμε κιόλας. Ούτε από τα οικονομικά μεγέθη (τριακόσια ευρώ εταιρικό κεφάλαιο δεν το λες και μεγάλη επένδυση), ούτε από τα (όχι και τόσο) βαριά βιογραφικά: η γνωστή πασπαλισμένη με χρυσόσκονη “αριστεία” των κολεγίων (που στην περίπτωση αυτή δεν έχει σχέση με τη βαθιά επιστημονική γνώση -η οποία επιτυγχάνεται με προσπάθεια και εργασία μακριά από κοσμικότητες-, αλλά με δημόσιες σχέσεις, στερεότυπα και, μπόλικη έπαρση) και βαρύγδουπους τίτλους (που στην πραγματικότητα αντιστοιχούν σε βεβαιώσεις παρακολούθησης σεμιναρίων). Εντοπίζει κανείς εν τούτοις και κάποιες πιο χαριτωμένες πλευρές όπως το εγχειρίδιο για το πώς θα αυξήσουμε την αποδοτικότητα μας αν κάνουμε γυμναστική μόλις ξυπνάμε, κόψουμε τον καφέ και χαμογελάμε περισσότερο ή τις εκπαιδευτικές ημερίδες συνοδεία κοκτέιλ, από τα πάνελ των οποίων εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς τις εκλεκτικές συγγένειες.

Δεν υπάρχουν «αθώες» αξιολογήσεις

Οι εκπαιδευτικές παρουσιάσεις του νέου συστήματος αξιολόγησης εκ των πραγμάτων (διεξαγωγή πέραν του ωραρίου και σε τμήματα των 65 ατόμων) δε θα μπορούσαν να είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικές, ωστόσο κάποια από τα σημεία αιχμής του είναι ήδη διακριτά:

·       Η υποτιθέμενη καινοτομία της “αυτοαξιολόγησης” και της υποβολής σχολίων από τον αξιολογούμενο, είναι ουσιαστικά άνευ περιεχομένου. Φυσικά και δεν πρόκειται να ληφθούν υπόψη, απλώς καταγράφονται. Έτσι για να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι έχουμε κάπου να πούμε τον καημό μας…

·       Εισάγεται η σύνδεση της αξιολόγησης με την ατομική στοχοθεσία. Η πολύ προσεκτικά διατυπωμένη αναφορά ότι «δεν μπαίνουν ατομικοί στόχοι προς το παρόν» υποκρύπτει το γεγονός ότι προφανώς δε γίνεται να μπουν αναδρομικά στόχοι για μια αξιολόγηση που αφορά προηγούμενο έτος (το 2019). Από εκεί και πέρα, ο δρόμος είναι ορθάνοιχτος.

·       Η ατομική στοχοθεσία δε θα αφορά μόνο την υπηρεσιακή εξέλιξη, αλλά προορίζεται να συνδεθεί και άμεσα με τους μισθούς, με το ενιαίο μισθολόγιο να μπαίνει στο στόχαστρο. Όπως διατυπώθηκε ανοιχτά κι από τους “ειδικούς” της εταιρείας που ανέλαβε την εποπτεία της αξιολόγησης, εν είδη “προβληματισμού”: «Γιατί να πληρώνεται στον ταμία ένα πτυχίο Θεολογίας ή Αστροφυσικής» (sic);

Από τη θεωρία στην πράξη

Σε ό,τι αφορά την εταιρεία συμβούλων, δεν μπορούμε φυσικά να γνωρίζουμε το περιεχόμενο και την ποιότητα των υπηρεσιών της προς τις διευθύνσεις προσωπικού των εταιρειών-πελατών τους. Σύμφωνα με τα βιογραφικά των στελεχών της πάντως, φαίνεται πως ο επικεφαλής έκανε μια θητεία στο HR μεγάλης εισηγμένης εταιρείας, παραρτήματος πολυεθνικής, που δραστηριοποιείται στην επαγγελματική ψύξη και διατηρούσε παραγωγική μονάδα με 210 εργαζόμενους στην περιοχή της Κάτω Αχαΐας. Φυσικά, η εφαρμογή όλου του πακέτου αντεργατικών μέτρων για την “εξυγίανση” της επιχείρησης (εθελούσιες, μειώσεις, εκ περιτροπής εργασία, κ.α.), ήταν απλά ένας σταθμός πριν κλείσει οριστικά το περασμένο καλοκαίρι το εργοστάσιο στην Αχαΐα και να μεταφερθεί στη Νιγηρία. Εκεί, ανεξαρτήτως από το αν οι εργαζόμενοι έχουν καταρτισμένο προσωπικό πλάνο ανάπτυξης και καλύτερο coaching, έχουν κάτι σημαντικότερο: κατώτατο μηνιαίο μισθό 39 ευρώ…

Ραντεβού στον αέρα (Up in the air)

Κλείνουμε με μια σινεφίλ πρόταση για όσους δεν έχουν δει τη συγκεκριμένη ταινία με πρωταγωνιστή τον Τζορτζ Κλούνει στο ρόλο ενός εξέχοντος συμβούλου “επαγγελματικής μετάβασης”, με άλλα λόγια ένα ειδήμον στις απολύσεις στέλεχος, που συνεργάζεται με τα HR εταιρειών που προβαίνουν σε περικοπές προσωπικού. Το έργο του είναι να “παρηγορεί” τον προς απόλυση, πουλώντας του ένα “εναλλακτικό σχέδιο”, που βασίζεται σε ένα ανολοκλήρωτο προσωπικό του όνειρο -αφού προηγουμένως μελετήσει προσεκτικά το βιογραφικό στο ιστορικό του. Η προσπάθεια του συμβούλου να “χρυσωθεί το χάπι”, προσαρμόζεται ψυχολογικά στο άτομο, αντιμετωπίζοντας (προβλέψιμα πάντα) οποιαδήποτε αντίδραση, τυχόν υπάρξει.

Οι ομοιότητες με το «θα ακολουθήσει προσωπική συνάντηση με εξειδικευμένο σύμβουλο της εταιρείας προκειμένου να σας αναλύσει τα αποτελέσματα, να συζητήσει μαζί σας τις αναπτυξιακές σας ανάγκες και να σας βοηθήσει στην κατάρτιση του προσωπικού σας πλάνου ανάπτυξης» του ηλεκτρονικού μηνύματος της ΔΑΔ, δεν ξέρουμε πόσο συμπτωματικές είναι. Είναι που μερικές φορές η ζωή μιμείται την τέχνη…

Υ.Γ. Με αυτά και με αυτά παραλίγο να ξεχάσουμε ότι κάπου υπάρχει και η ηγεσία του ΣΥΤΑ, η οποία από ότι φαίνεται μεριμνά ώστε η ίδια να μην εμφανίζεται πουθενά στο κάδρο. Κατανοούμε ότι το προεδρείο του Συλλόγου μας έχει παρατεταμένες εορταστικές υποχρεώσεις, υπάρχουν ωστόσο κάποιες απορίες στις οποίες μόνο αυτοί μπορούν να απαντήσουν:

·       Για τους συν/φους των διευθύνσεων που διαχειρίζονται τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια θα διασφαλιστεί η παραμονή τους στην Τράπεζα; Ή μήπως τους αρκεί που εξασφάλισαν κάποιες ευνοϊκές μεταθέσεις μακριά από τη διακεκαυμένη ζώνη για τα “δικά τους παιδιά” και μόνο;

·       Βάσει του νέου σύγχρονου, δημοκρατικού κλπ Κανονισμού Εργασίας (άρ.7 παρ.4) «για την κατάρτιση του συστήματος αξιολόγησης και της διαδικασίας αξιολόγησης θα συνεκτιμώνται και οι υποβληθείσες από το Σύλλογο εργαζομένων προτάσεις». Η διαδικασία των ατομικών συνεντεύξεων ήταν λοιπόν σε γνώση του προεδρείου; Συναίνεσε στη διαδικασία αυτή;

·        Έχει αλλάξει κάτι στην πάγια και διαχρονικά διατυπωμένη θέση της ΟΤΟΕ και των συλλόγων μελών της, με την οποία απορρίπτεται η επιβολή ατομικής στοχοθεσίας και η σύνδεση του μισθού με την επίτευξη στόχων;

·       Είναι τόσο μεγάλη επιτυχία που οι έξι σύμβουλοι της ΔΗΣΚ σήκωσαν τα χέρια τους στον οικονομικό απολογισμό και υπερψήφισαν τον εαυτό τους, που χρειάζεται να βγει και πανηγυρική ανακοίνωση για αυτό;

Όταν με το καλό τελειώσουν με το «τη κοπή τη πίτα» κι εφόσον βέβαια θέλουν, ασχολούνται και με τα ουσιαστικά ζητήματα που αφορούν τους εργαζόμενους.