Ανακοίνωση για την απόσχιση στην Τράπεζα Αττικής

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Ενόψει της απόσχισης

16 Μαρτίου, 2020

Η πρόσκληση για τη συνεδρίαση του δ.σ. του ΣΥΤΑ της Πέμπτης 11/03 (που κατά τα συνηθισμένα στάλθηκε μόλις το μεσημέρι της Τετάρτης 10/03) είχε ένα βασικό θέμα που δεν προμήνυε κάτι αισιόδοξο: «Έγκριση πλαισίου και τον ορισμό εκπροσώπων για διαβούλευση από τη διοίκηση, μετά από πρόσκλησή της, προκειμένου να διερευνηθεί η βέλτιστη για τους εργαζόμενους αντιμετώπισή της επί των εργασιακών σχέσεών τους επίπτωσης από την ανάθεση εκτός Τράπεζας των μη εξυπηρετούμενων δανείων». Όλο το πλιάτσικο των τελευταίων χρόνων στα εργασιακά, μισθολογικά, ασφαλιστικά κ.α. δικαιώματά μας έχει διέλθει μέσα από δήθεν διαβουλεύσεις διακοσμητικών επιτροπών. Ακόμα κι αν δείχναμε κάθε καλή προαίρεση να θεωρήσουμε ότι αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά, προέκυπταν μια σειρά από αυτονόητες απορίες. Σε μια διαδικασία που είχε προαναγγελθεί και τρέχει εδώ και κάμποσους μήνες και που επανειλημμένα, από την πλευρά μας τουλάχιστον, έχουμε αναδείξει τα ζητήματα που τίθενται, ενώ διαθέτουμε και την εμπειρία των εξελίξεων του προηγούμενου έτους στην τράπεζα Πειραιώς, η διαπραγμάτευση για την τύχη των εργαζόμενων θα γίνει τώρα που η διαδικασία έχει ουσιαστικά ολοκληρωθεί; Κι αυτό δεν γίνεται παρά μόνο κατόπιν πρόσκλησης της Τράπεζας; Αν δηλαδή η διοίκηση δεν λάμβανε αυτή την πρωτοβουλία, τότε όλα θα γίνονταν με αυτόματο πιλότο;

Τα όσα αποφασίστηκαν από την πλειοψηφία του ΣΥΤΑ στη συνεδρίαση αυτή, όπως αποτυπώθηκαν αργότερα στην ανακοίνωση Νο 199, επιβεβαίωσαν απόλυτα τις αρχικές επιφυλάξεις μας. Πρόκειται για μια ακόμα επιτροπή-βιτρίνα χωρίς κανένα αντικείμενο προς διαπραγμάτευση, που ο ρόλος της θα είναι να διαχειριστεί επικοινωνιακά την κατάσταση και να διευκολύνει την εργοδοσία στην απρόσκοπτη εφαρμογή των σχεδίων της με όσο το δυνατό λιγότερες αντιδράσεις.

Σε αυτό το πλαίσιο μια σειρά από ενέργειες που θα συμβάλλουν στην αποχώρηση όσο το δυνατόν περισσότερων συναδέλφων από την Τράπεζα (πριμ μετάβασης στην εταιρεία διαχείρισης, νεκρανάσταση προγραμμάτων εθελούσιας κλπ) παρουσιάζονται ανερυθρίαστα ως …διεκδικήσεις, στο όνομα του σεβασμού στο «δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής κάθε εργαζόμενου της εν λόγω Διεύθυνσης ξεχωριστά και συνολικά όλων για το επαγγελματικό παρόν και μέλλον». Ωστόσο, οι εργαζόμενοι της εν λόγω Διεύθυνσης και όλοι μας συνολικά έχουμε κάνει την επιλογή μας: το ότι δε συμμετείχαμε στις δύο μαζικές εθελούσιες που έγιναν κατά την τελευταία τριετία (η δεύτερη εκ των οποίων προβλήθηκε κιόλας ως «τελευταία ευκαιρία» και συνοδεύτηκε από πιέσεις, εκβιασμούς, δυσμενείς μεταθέσεις κτλ) σημαίνει ότι επιθυμούμε να εξακολουθήσουμε να εργαζόμαστε. Καθώς η Τράπεζα θέλει να προβεί σε (νέες) απολύσεις, δημιουργείται μια αντίθεση την οποία προσπαθεί να καλύψει η ηγεσία του ΣΥΤΑ. Θέτοντας ως πήχη την απόλυση, η «απόλυση με μπόνους» μπορεί να σερβιριστεί ως επιτυχία και να καταπίνεται πιο εύκολα.

Ο ρόλος όμως ενός εργατικού σωματείου δεν είναι να ωθεί τους εργαζόμενους στην έξοδο λειτουργώντας ως τροχονόμος της εργοδοσίας, αλλά να προασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζόμενων μελών του, βασικότερο και πλέον θεμελιώδες των οποίων είναι το ίδιο το δικαίωμα στην εργασία.

Ακόμα κι από καθαρά επιχειρησιακή οπτική να το δει κάποιος, στην Τράπεζα όχι μόνο δεν υπάρχει περίσσεια προσωπικού αλλά, στα κενά που ήδη υπήρχαν, προστέθηκαν οι δεκάδες απολύσεις ενοικιαζόμενων που έλαβαν χώρα το προηγούμενο διάστημα κι ενέτειναν το πρόβλημα. Μιλώντας με αριθμούς, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι όλοι οι συνάδελφοι των καθυστερήσεων απορροφηθούν στο δίκτυο, αυτό δεν αντιστοιχεί παρά σε μισό εργαζόμενο ανά κατάστημα. Αν λάβουμε κιόλας υπόψη ότι υπάρχουν (εξίσου ή και περισσότερο) σοβαρές ελλείψεις και σε διοικητικές υπηρεσίες, το πού θα αξιοποιηθούν οι συνάδελφοι αυτοί δε συνιστά καν ερώτημα.

Σε κάθε περίπτωση είναι αδιανόητο οι εργαζόμενοι στις συγκεκριμένες διευθύνσεις να έχουν διαφορετική (και δη δυσμενέστερη) μεταχείριση από τους υπόλοιπους. Οι συνάδελφοι αυτοί δεν είναι υπάλληλοι καθυστερήσεων ή εμπλοκών, είναι τραπεζοϋπάλληλοι. Στο σύνολό τους σχεδόν, έχουν υπηρετήσει στο παρελθόν την Τράπεζα από διάφορα πόστα και, στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, βρέθηκαν εκεί τοποθετημένοι από την Τράπεζα που έκρινε ότι σε αυτή τη θέση τους χρειαζόταν περισσότερο στην παρούσα. Αυτό δεν τους δίνει λιγότερα δικαιώματα σε σχέση με τα «δικά μας παιδιά» που ακολούθησαν την αντίθετη διαδρομή κι αφού πρώτα έχτισαν καριέρα στις καθυστερήσεις μετακινήθηκαν έγκαιρα σε πιο ασφαλή περιβάλλοντα, προφανώς συμπτωματικά κι από καθαρή εύνοια της τύχης…

Το παράθυρο για παραμονή στην Τράπεζα μένει ανοιχτό αλλά πλέον για λίγους, σε μια «πετσοκομμένη πλέον από όγκο εργασιών συγκεκριμένη οργανογραμματική δομή». Η ηγεσία του ΣΥΤΑ κλείνει και το μάτι στους συναδέλφους κάνοντας αυτό που γνωρίζει άριστα: να διαιρεί τους εργαζόμενους, να προωθεί την ατομική συνδιαλλαγή, το ρουσφέτι, τον εκμαυλισμό και το εμπόριο ελπίδας, εφόσον βέβαια λάβει κι αυτή τα κατάλληλα εχέγγυα κι ανταλλάγματα. Έρχονται κι εκλογές άλλωστε (κοροναϊού επιτρέποντος).

Για εμάς δεν υπάρχει κανένα αντικείμενο διαπραγμάτευσης.

Δεν απεμπολούμε τα δικαιώματα μας.

Δε θα δεχτούμε καμία απόλυση είτε άμεση είτε μέσω της αλλαγής εργασιακής σχέσης.

Υ.Γ. Καθώς μπορεί μεν να αποκλειστήκαμε από το να συμμετέχουμε στην εν λόγω επιτροπή αλλά θέλουμε να ενισχύσουμε τους εκπροσώπους μας στη σκληρή διαπραγμάτευση που πρόκειται να κάνουν, τους μεταφέρουμε μια σύσταση των συναδέλφων της CGT (γαλλική Γενική Συνομοσπονδία Εργασίας). Σε ελεύθερη μετάφραση, αναγκαστικά γιατί η κατά λέξη θα κοβόταν από τη λογοκρισία: «Λόγω αύξησης μεταδοτικών ασθενειών, απαγορεύεται πλέον να γλύφετε τα αφεντικά».