Η υψηλή συμμετοχή στην απεργία της Τρίτης και η παραπάνω από ευπρόσωπη παρουσία στην κινητοποίηση της ίδιας μέρας στην πλατεία Κλαυθμώνος αποτέλεσε ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για τη διάθεση και τη δυναμική των εργαζόμενων της Τράπεζας να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους και να αποτρέψουν τους κανιβαλικούς σχεδιασμούς της εργοδοσίας.
Σε πείσμα των γνωστών αντιλήψεων για το μάταιο και αναποτελεσματικό των αγώνων που καλλιεργούνται διαχρονικά και συστηματικά για να σπέρνουν την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία, η πραγματικότητα είναι ότι η κινητοποίησή μας ενόχλησε και μάλιστα αρκετά. Τόσο ώστε κλήθηκε μέχρι και διμοιρία των ΜΑΤ για να συμβάλλει στην περιφρούρηση του κτιρίου απέναντι σε ανύπαρκτες απειλές για να αποχωρήσει κάποια ώρα αργότερα ελλείψει αντικειμένου και εν μέσω ειρωνειών. Όταν η μια πλευρά -η δική μας εν προκειμένω- παύει να παρακολουθεί αδρανής και ξεκινά να κάνει πράγματα, έστω και φαινομενικά μικρά, ο φόβος αλλάζει εύκολα στρατόπεδο.
Δεν θα ισχυριστούμε ότι αυτή η 24ωρη από μόνη της αρκεί για να αντιστρέψει τη ροή των γεγονότων. Μπορεί όμως να γίνει η αφετηρία ενός αγώνα που θα φέρει αποτελέσματα αν έχει συνέχεια και προοπτική, συνέπεια λόγων και έργων κι αν αναβαθμιστεί ποιοτικά και ποσοτικά, όλο αυτό που είθισται να περιγράφεται μονολεκτικά ως κλιμάκωση.
Κλιμάκωση στην περίπτωσή μας σημαίνει πρώτα από όλα διεύρυνση του αγωνιστικού μετώπου με υπέρβαση του στενά επιχειρησιακού πλαισίου του και μετατροπή του σε κλαδικό καθώς κατεξοχήν κλαδικό είναι και το ζήτημα. Ανάλογες εξελίξεις τρέχουν λίγο πολύ σε όλες τις τράπεζες κι απλώς οι διοικήσεις τους μεριμνούν να κορυφώνουν τη βιαιότητα της επίθεσής τους σε διαφορετικούς χρόνους στην κάθε μία προκειμένου οι αντιδράσεις να παραμένουν τοπικές και κατακερματισμένες.
Απέναντι στις επιθέσεις αυτές, η εκκωφαντική σιωπή της ΟΤΟΕ που δεν καταδέχτηκε να βγάλει ούτε ένα τυπικό μήνυμα δυο γραμμών για συμπαράσταση στην κινητοποίηση ενός σωματείου μέλους της την ώρα που γίνονται απολύσεις, είναι χαρακτηριστική και απολύτως ενδεικτική του που οδηγούν τα πράγματα και πόσο μας υπολογίζουν οι δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού.
Η κλιμάκωση του αγώνα αυτού μπορεί να γίνει μόνο από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Την Τρίτη οι εργαζόμενοι της Attica Bank έπειτα από πάρα πολύ καιρόν βρεθήκαμε σε μια κοινή δράση: (ξανά-)γνωριστήκαμε, συζητήσαμε, χαμογελάσαμε, στεναχωρηθήκαμε, κλάψαμε, θυμώσαμε, διαφωνήσαμε, αλλά τελικά κάναμε όλοι μαζί ένα βήμα μπροστά. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που καθιστούν τις ζωντανές συλλογικές διαδικασίες αναντικατάστατες.
Ζητάμε την άμεση σύγκλιση γενικής συνέλευσης του Συλλόγου. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου, οι εξελίξεις τρέχουν και οι εργαζόμενοι αγωνιούν. Οι συνθήκες της εποχής ευνοούν για τη διεξαγωγή μιας διαδικασίας που θα πληρεί όλες τις υγειονομικές προϋποθέσεις ασφαλείας, σε ανοιχτό χώρο και με την επικουρική χρήση ηλεκτρονικών μέσων για όσους θελήσουν να συνδεθούν από απόσταση (ειδικά οι συνάδελφοι εκτός λεκανοπεδίου). Η ηγεσία του ΣΥΤΑ οφείλει χωρίς δικαιολογίες και μισόλογα να δώσει τη δυνατότητα στους συναδέλφους να αποφασίσουν οι ίδιοι αν και πώς θα δώσουν τη μάχη για να σώσουν τις δουλειές τους και κατ’ επέκταση τις ζωές τους.
Εκλογές ας κάνουν όποτε θέλουν, εδώ μιλάμε για πιο σημαντικά πράγματα.
Υ.Γ. Φωτογραφικά στιγμιότυπα από την κινητοποίηση της Τρίτης μπορείτε να βρείτε εδώ.
Υ.Γ.2 Ευχαριστούμε θερμά τους (όχι λίγους) αλληλέγγυους συναδέλφους μας εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα που ανταποκρίθηκαν και παρέστησαν, στο βαθμό που μπορούσε ο καθένας, στην κινητοποίηση. Η έμπρακτη αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου